ἕνα ἄρθρο πολὺ ὡραῖο, τὸ ὁποῖο ἀναφέρεται στὴν ἐπέτειο ἑνὸς ἀντιστασιακοῦ γεγονότος….
διαβάζοντας λοιπὸν βρῆκα πολὺ μεγάλο ἐνδιαφέρον σὲ ἕνα γεγονὸς ποὺ συνέβη πρὶν ἀκριβῶς 68 χρόνια πρίν. Μὲ ἐνθουσίασε ἡ αὐταπάρνηση καὶ τὰ ἰδεώδη τῶν νέων ποὺ ἐνεπλάκησαν σὲ αὐτὴ τὴν ἐπαναστατικὴ ἐνέργεια…
Δὲ θὰ σᾶς κουράσω ἄλλο σᾶς ἀφήνω ὅσους ἔχετε διάθεση νὰ διαβάσετε!
…
Ἀκριβῶς 68 χρόνια πρίν, «στὴν γωνία Πατησίων καὶ Γλάδστωνος ὑπῆρχε ἕνα τριώροφο πέτρινο κτίριο. Στὸ μεσαῖο πάτωμα, σὲ τέσσερα κοντάρια, ἦταν ἀναρτημένες οἱ σημαῖες τῆς Γερμανίας (σβάστικα), τῆς Ἰταλίας, τῆς Ἰαπωνίας καὶ τῆς Ἑλλάδας. Μία μεγάλη ἐπιγραφή, ἀπὸ τὴν μία ἄκρη ὡς τὴν ἄλλη, ἔγραφε: «Ἐθνικοσοσιαλιστικὴ πατριωτικὴ ὀργάνωσις ΕΣΠΟ».
Ἀπὸ κάτω ἕνα διαφημιστικὸ πλακὰτ προσκαλοῦσε: “Ἑλληνόπουλα, ἐγγραφῆτε εἰς τοὺς πρωτοπόρους της Νέας Τάξεως”. Ἦταν μία προκλητικὴ φωνὴ τοῦ Ἄξονα, μία φωλιὰ ὀργάνων τοῦ ἐχθροῦ στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας. Σκοπὸ εἶχε, ἐκμεταλλευόμενη τὴν πείνα καὶ τὴν ἐξαθλίωση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ποὺ εἶχε περάσει ὅλη τὴν φρίκη τοῦ χειμώνα ’41-’42, νὰ στρατολογήσει νέους γιὰ σχηματισμὸ λεγεώνας ἑλλήνων ἐθελοντῶν γιὰ τὸ ἀνατολικὸ Μέτωπο, καὶ νέους καὶ νέες ἐργάτες γιὰ τὴν πολεμικὴ βιομηχανία τῶν Γερμανῶν….
Φοβερὴ ἔκρηξη
»Τὸ ἰσόγειο εἶχε καταστήματα. Ἀπὸ πάνω ἕνα μεσοπάτωμα (ἡμιώροφος), μὲ εἴσοδο ἀπὸ τὴν Γλάδστωνος. Στὸ μεσοπάτωμα ὑπῆρχαν πολλὰ γραφεῖα δικηγορικά, ἕνα ὀδοντιατρεῖο, ραφεῖο κ.λπ. Στὸν πρῶτο καὶ δεύτερο ὄροφο ἦταν τὰ γραφεῖα τῆς ΕΣΠΟ, μὲ εἴσοδο ἀπὸ τὴν Πατησίων. Στὸν τρίτο ἦταν μία γερμανικὴ στρατιωτικὴ μονὰς (τῆς Γκεστάπο)»…. (Τάκης Μιχαηλίδης: «Ἀγαθουπόλεως 7»)
«Μία Κυριακή (…) εὑρισκόμουν στὴν γωνία Πατησίων καὶ Σατωβριάνδου (…) ἀκούστηκε μία φοβερὴ ἔκρηξη μὲ φλόγες καὶ μεγάλο ὠστικὸ κύμα, προερχόμενο ἀπὸ τὴν γωνία Πατησίων καὶ Γλάδστωνος, ποὺ μᾶς πέταξε στὸν τοῖχον. Μόλις καταλάβαμε τί συνέβη, τρέξαμε ὅλοι νὰ ἀπομακρυνθοῦμε (..) ἀπὸ τὸν φόβον τοῦ μπλόκου ποὺ θὰ ἀκολουθοῦσε ἀπὸ τοὺς Γερμανούς, γιὰ νὰ πιάσουν τυχὸν ὑπόπτους καὶ ὁμήρους…..» (Ἀφήγηση: Περικλῆς Κυτριλάκης)
«Καπνοὶ ἀνέβαιναν πυκνοὶ ἄσπροι κατὰ τὴν (…) Ὁμόνοια. Διαβάτες καὶ γείτονες κοίταζαν πρὸς τὰ ἐκεῖ καὶ σιγοκουβεντίαζαν. Τὸ ὑποθέσαμε ἀμέσως καὶ σὲ λίγο ἐπιβεβαιώθηκε, πέρασε σὲ ὅλη τὴν πόλη ἀπὸ στόμα σὲ στόμα: Τὸ κτίριο μὲ τὰ γραφεῖα τῆς ΕΣΠΟ (…) εἶχε ἀνατιναχτεῖ. Οἱ πρῶτοι ἀνενδοίαστοι, προκλητικοί, ἀνοιχτὰ καὶ ἐπίσημα ὀργανωμένοι συνεργάτες τοῦ φασισμοῦ, μὲ τὶς στολές τους, τὸν τόσο γνωστὸ φασιστικὸ χαιρετισμό, μὲ τὸν ἀρχηγό τους, ἕναν γιατρὸ Σταροδῆμο, εἶχαν χτυπηθεῖ μέσα στὴ φωληά τους». (Σάκης Πεπονής: προσωπικὴ μαρτυρία)
Κυριακὴ 20 Σεπτεμβρίου 1942, 12.30?. Ἡ ἀνεξάρτητη ἀντιστασιακὴ ὀργάνωση ΠΕΑΝ (Πανελλήνια Ἕνωσις Ἀγωνιζομένων Νέων) ἔχει ἀποφασίσει νὰ ἀνατινάξει τὰ γραφεῖα τῆς ΕΣΠΟ. Χτυπάει Κυριακή, γιὰ νὰ μὴν ἔχει κόσμο στὰ μαγαζιὰ κι ἐπειδὴ πρωινὰ Κυριακῆς συνεδριάζει ἡ ΕΣΠΟ καὶ ταυτόχρονα ἡ Γκεστάπο. Τὸ μέλος τῆς ΠΕΑΝ Ἰουλία Μπίμπα κρατάει στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μία βόμβα δέκα ὀκάδων, μέσα σὲ μία τσάντα μὲ χόρτα, καὶ περιμένει ὧρες τὸ νεῦμα, καθισμένη σ’ ἕνα παγκάκι στὴν Κάνιγγος.
Ἡ συνεδρίαση τῆς ΕΣΠΟ τελειώνει κι ὁ ἀρχηγὸς τῆς ΠΕΑΝ Κώστας Περρίκος, ποὺ παρακολουθεῖ ἀπὸ ἀπέναντι, δίνει τὸ σύνθημα. Ὑπὸ τὴν κάλυψη τεσσάρων ἐνόπλων, τῶν Μιχαηλίδη, Μούρτου, Λάζαρη, Στανωτᾶ, οἱ Ἀντώνης Μυτιληναῖος καὶ Σπύρος Γαλάτης παραλαμβάνουν τὴ βόμβα, ἀνεβαίνουν γρήγορα στὸν ἡμιώροφο, τὴν τοποθετοῦν κι ἀπομακρύνονται. Τὸ φιτίλι καίγεται κι ἡ βόμβα σκάει. Νεκροί: 39 μέλη τῆς ΕΣΠΟ, κι ὁ ἀρχηγός τους, καὶ 43 γκεσταπίτες. Τραυματίες: 27 τῆς ΕΣΠΟ καὶ 55 Γερμανοί.
Ρουφιανιὰ ἐκ τῶν ἔσω
Η ΕΣΠΟ ἐξαφανίζεται, ἕνας ἄλλος φασιστικὸς σχηματισμὸς ΟΕΔΕ (Ὀργάνωση Ἐθνικῶν Δυνάμεων Ἑλλάδος) ἐξαφανίζεται ἐπίσης, γερμανόφιλη ἑλληνικὴ λεγεώνα δὲν συγκροτεῖται ποτέ, ἡ χαρὰ ὅμως τῶν μελῶν τῆς ΠΕΑΝ ποὺ ἐκτέλεσαν ἕνα ἀπ’ τὸ πιὸ σημαντικὰ σαμποτὰζ πόλης στὴν κατεχόμενη Εὐρώπη, κράτησε μία βδομάδα. Ὁ προδότης ἦταν στὶς γραμμές τους. Συνελήφθησαν καὶ ἐκτελέσθηκαν στὴν Καισαριανή, γιὰ ἀντίποινα, οἱ: Κώστας Περρίκος, ἀπότακτος ἀξιωματικός της ἀεροπορίας, Θανάσης Σκούρας (της γνωστῆς κινηματογραφικῆς οἰκογένειας), Γιάννης Κατεβάτης, Διονύσης Παπαδόπουλος, Δημήτρης Λόης.
Ἡ Ἰουλία Μπίμπα μεταφέρθηκε σὲ ἄγνωστο στρατόπεδο τῆς Γερμανίας, Πολωνίας ἢ Βουλγαρίας καὶ τὴν ἀποκεφάλισαν μὲ τσεκούρι. Ὁ Ἀντώνης Μυτιληναῖος δραπέτευσε, πέθανε πρόσφατα, ὁ Σπύρος Γαλάτης ἀπελευθερώθηκε ἀπὸ φυλακὴ τῆς Γερμανίας.
Στὴν γωνία Πατησίων καὶ Γλάδστωνος ἐντοιχίσθηκε σχετικὴ χάλκινη πλάκα, στήθηκε ἡ προτομὴ τοῦ Περρίκου καὶ πίσω μία τετράπλευρη στήλη μὲ ἀνάγλυφες τὶς μορφὲς τῶν ἐκτελεσθέντων, κρυμμένο πλέον ἀπ’ τὶς ὀμπρέλες ἑνὸς καφενείου.
(Βιβλιογραφία: Ἀντώνης Μυτιληναῖος: «Μαρτύρων πορεία», ἔκδ. «Ἐπικαιρότητα», Ὀντὲτ Βαρῶν-Βασσάρ: «Ἡ ἐνηλικίωση μίας γενιᾶς», «Ἑστία», Μ. Φαφαλιοὺ-Κ. Χατζηπατέρα: «Μαρτυρίες 1941-1944», «Κέδρος»)
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=19/09/2010&id=204564
Τώρα αὐτὸ ποὺ μὲ παραξένεψε εἶναι ὅτι στὸ ἡμερολόγιο τοὺ “Σὰν σήμερα” (http://www.sansimera.gr) δὲν ἔχει τίποτα τὸ σχετικό;;; γιατί ἄραγε, μήπως δὲν εἶναι σημαντικὴ ἐνέργεια τῆς ἀντίστασης αὐτή; μήπως δὲν ἔχουμε κάποια ἀλήθεια γιὰ τὴν ἀκριβῆ ἡμερομηνία τοῦ γεγονότος; μήπως δὲν ἔχουν ἐνημερωθεῖ οἱ ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν ἐνέργεια;;; πάντως ἐμένα μου φάνηκε κάτι ὑπέροχο καὶ ἄξιο μνήμης… γιὰ τὶς ἑπόμενες γενιές!
Ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν ἀποφασίζουμε ἐμεῖς, γιὰ τὸ τί θὰ θυμόμαστε. !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου