Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία
Καλησπέρα σαςΝὰ ἀπαντήσουμε πρῶτα σὲ μία δύο ἐρωτήσεις καὶ ὕστερα νὰ πᾶμε στὸ θέμα μας γιὰ νὰ τὶς περιφρουροῦμε. Λέει λοιπὸν μία ἐρώτηση λίγο μεγάλη τὸ ἑξῆς:
“Βλέπουμε καθημερινὰ στὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης νὰ ἀποκαλύπτονται παντὸς εἴδους σκάνδαλα ποὺ ἀφοροῦν τὴν κοινωνική, πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ ζωὴ τοῦ τόπου. Πολλὲς φορὲς ἀποκαλύπτεται ὅτι πολιτικοὶ ταγοὶ ἄνθρωποι ὑψηλὰ ἱστάμενοι εἶναι ἀναμεμειγμένοι. Ἄνθρωποι στοὺς ὁποίους ὁ λαός μας ὁ ἁπλὸς κόσμος τοὺς ἐμπιστεύεται μὲ τὴν ψῆφο τοῦ τὴν τύχη αὐτοῦ του τόπου. Κι ὅμως αὐτοὶ ἀποδεικνύονται ἐκ τῶν ὑστέρων στυγνοὶ συμφεροντολόγοι καὶ καταχρῶνται μὲ τὸν χειρότερο τρόπο τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ. Ποιὰ πρέπει νὰ εἶναι ἡ στάση τοῦ καλοῦ χριστιανοῦ ὅταν βλέπει τὴν σήψη καὶ τὴν διαφθορὰ τὶς ἀδικίες ὅταν ἐπικρατεῖ ὁ νόμος τοῦ ὑλικοῦ συμφέροντος, ὅταν γίνεται μάρτυρας ἀνθρώπων ποὺ πατοῦν ἐπὶ πτωμάτων καὶ θυσιάζουν τὰ πάντα στὸν βωμὸ τοῦ χρήματος. Μήπως πρέπει νὰ ἀναμειγνύεται ἐνεργά, νὰ κάνει διαδηλώσεις, νὰ διαμαρτύρεται, νὰ κάνει κάτι τέλος πάντων ἢ ἁπλῶς νὰ ἀδιαφορεῖ καὶ νὰ σιωπᾶ δίνοντας ὅλο τὸ βάρος τῶν δυνάμεών του στὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς του;”
Ὁπωσδήποτε εἶναι ἕνα βασικὸ ἐρώτημα ποὺ ὅλους μας μᾶς ἀπασχολεῖ ἀλλὰ νὰ πιάσουμε ἔτσι τὰ πράγματα ἀπὸ μία σειρά. Κὰτ ἀρχὰς πρέπει νὰ ξέρουμε παιδιὰ ὅτι κι αὐτὴ ὅλη αὐτὴ ἡ σκανδαλολογία σὲ ὅλα τὰ θέματα καὶ σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα πολιτικά, οἰκονομικά, κοινωνικὰ καὶ...ἐκκλησιαστικὰ ἀκόμα γίνεται μὲ ὄχι καλὸ τρόπο καὶ ὄχι γιὰ καλὸ σκοπό. Δὲ μπορεῖς νὰ προβάλεις τὸ κακὸ μὲ ἕναν τρόπο ποὺ δὲν εἶναι καλός, διότι ἂν προβάλλεις τὸ κακὸ μὲ ἕναν κακὸ τρόπο γίνεται ἀκόμα πιὸ μεγάλο τὸ κακό. Καὶ τὸ καλὸ ἀκόμα ὅταν τὸ προβάλλει κανεὶς μὲ ἕνα κακὸ τρόπο καὶ καλὸ νὰ εἶναι ὁ κακὸς ὁ τρόπος δὲν τὸ βοηθᾶ, εἶναι κακὸ πράγμα.
Νὰ ποῦμε ἕνα παράδειγμα, ἂς ποῦμε ὅτι ἔρχεται καὶ ἀκούει στὴν τηλεόραση προχτὲς κάπου ποὺ ἤμουν πρὶν λίγες μέρες ἔλεγε ὅτι ἕνας πατέρας παρενοχλοῦσε σεξουαλικὰ τὴν κόρη του καὶ βγῆκε ἡ μάνα καὶ τὸ ἔλεγε στὸ ραδιόφωνο στὴν τηλεόραση καὶ ἔδειχνε μία φωνὴ τρεμοσβήνουσα καὶ μία φιγούρα ἀνατριχιαστική. Καὶ λέει κανείς, καλὰ εἶναι σκάνδαλο, εἶναι κακό, ἀλλὰ εἶναι πράγματα αὐτὰ νὰ τὰ λέει ἡ τηλεόραση δηλαδὴ ἕνα μωρό, ποῦ ἀκούει αὐτὰ τὰ πράγματα, ἕνα κοριτσάκι ἂς ποῦμε, νὰ μπεῖ μὲς τὸ νοῦ του ὅτι ὁ μπαμπάς του ἢ ὁ μπαμπὰς ἑνὸς ἄλλου παιδιοῦ κάνει αὐτὰ τὰ πράγματα;
Δηλαδὴ νὰ πάει ὁ πατέρας νὰ χαϊδέψει τὴν κόρη του καὶ νὰ ἀρχίσει τὸ μωρὸ νὰ αἰσθάνεται ἂς ποῦμε ὅτι εἶναι ἄλλο πράγμα ἐτοῦτο. Δὲν λέγονται δὲν διορθώνονται αὐτὰ τὰ πράγματα ἔτσι. Δὲν οἰκοδομοῦμε μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, Σκάνδαλα ὑπάρχουν στὸν κόσμο καὶ θὰ ὑπάρχουν πάντα, δὲν θὰ πάψουν νὰ ὑπάρχουν σκάνδαλα, ἀλλὰ οἰκοδομοῦμε ἐμεῖς μὲ τὸ νὰ τὰ δημοσιεύουμε; Οἰκοδομοῦμε ἡ παύουμε τὰ σκάνδαλα μὲ τὸ νὰ τὰ προβάλλουμε κὰτ αὐτὸ τὸν τρόπο; Μετὰ προβάλλοντας τά, τὸ σκάνδαλο γίνεται μεγαλύτερο εἶναι ἕνας μεγεθυντικὸς φακὸς ποὺ τὸ μεγαλώνει. Ἐντάξει ὑπάρχει ἕνα πρόβλημα εἶναι ἀνάγκη νὰ τὸ μεγαλοποιεῖς;
Καὶ μετὰ ὅλοι ἐκεῖνοι ποῦ ἐμπλέκονται μέσα σὲ αὐτὸ τὸ πρόβλημα, τί γίνεται μὲ αὐτοὺς ὅλους τους ἀνθρώπους; Δηλαδὴ καταργεῖται τὸ πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου, ἔστω ἀκόμα καὶ τοῦ ἁμαρτωλοῦ καὶ τοῦ ἐνόχου ἀνθρώπου ἀκόμα. Μὰ καὶ ὁ ἔνοχος ἔχει ἀκόμα καὶ αὐτὸς ἕνα δικαίωμα, ἔχει τὸ δικαίωμα τῆς μετανοίας ἂν μὴ τί ἄλλο. Πῶς μπορεῖς νὰ συντρίψεις τὸν ἄλλο ἄνθρωπο, κι ἂν τελικὰ ἀποδειχθεῖ ὅτι δὲν εἶναι ἔνοχος; Ἐὰν τελικὰ ἀποδειχθεῖ ὅτι δὲν εἶναι ἔτσι ὅπως τὰ λὲς τὰ πράγματα; Ποιὸς θὰ σηκώσει τὸ βάρος ὅλης αὐτῆς τῆς ταλαιπωρίας;
Μετὰ βγαίνουν ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα πρὸς τὰ ἔξω, τὰ ἀκοῦμε ἐμεῖς, τὰ ἀκοῦτε ὅλοι σας, κι ἀρχίζουμε κι ἐμεῖς καὶ τί κάνουμε; Μπαίνουμε καὶ ἐμεῖς σὲ μία ἄλλη διαδικασία, ὅπως λέει ἐδῶ καὶ ἡ ἐρώτηση, δηλαδὴ πρέπει νὰ ἀντιδράσουμε; Καὶ τὸ λέει καὶ μόνος του κοιτάξτε ἀτελὴς ἀντίδρασις, μήπως πρέπει νὰ ἀντιδράσουμε ἐνενεργά, δηλαδὴ νὰ κάμουμε διαδηλώσεις νὰ διαμαρτυρηθοῦμε; Δηλαδὴ ἀντίδραση σὲ αὐτὸ τὸ σκάνδαλο νὰ κάνουμε διαδηλώσεις νὰ πετάξουμε πέτρες; Αὐτὸ εἶναι ὅπως οἱ κατοχικὲς ἐκδηλώσεις ποὺ κάνουμε δηλαδὴ νὰ πᾶμε ἔξω ἀπὸ τὴν πράσινη γραμμὴ καὶ τρῶμε σουβλάκι καὶ πετᾶμε πέτρες στοὺς Τούρκους; Καὶ αἰσθανόμαστε ὅτι ἐπιτελοῦμε ἐθνικὸ καθῆκον καὶ μετὰ ἀφοῦ τελειώσει πᾶμε καὶ σὲ καμιὰ δισκοθήκη νὰ περάσει ἡ ὥρα μας;
Ἔτσι ἀντιδροῦμε κατὰ τῶν σκανδάλων; Μὲ τὶς διαδηλώσεις καὶ μὲ τὸ νὰ ἔχουμε αὐτὰ τὰ πράγματα; Τοῦτα εἶναι πολὺ σοβαρὰ πράγματα, καὶ χρειάζονται πολὺ σοβαρὸ τρόπο καὶ χρειάζονται πολὺ σύνεση καὶ πρῶτα ἂπ ὅλα ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἔχει σωστὲς προϋποθέσεις μέσα του γιὰ νὰ ἀντιδράσει σωστά. Δηλαδὴ πρῶτα ἀπὸ ὅλα πρέπει νὰ σκεφθεῖς ὅτι μὲ τὴν ἀντίδραση τί θὰ βγεῖ; Τί βγαίνει μὲ τὴν ἀντίδραση, θὰ ἔχεις ἀποτέλεσμα καλό; Θὰ ἔχεις ἀποτέλεσμα κακό; Μετὰ ἡ ἀντίδραση θὰ εἶναι καλὴ ἢ κακή; Γιατί μία κακὴ ἀντίδραση ἔστω κι ἂν εἶναι γιὰ καλὸ σκοπὸ χαλάει χαλάει καὶ τὸ καλὸ ποὺ γίνεται μετά. Καὶ μετὰ πρέπει νὰ σκευθεῖ κανεὶς καὶ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἐμπλέκονται σὲ αὐτὴν τὴν ὑπόθεση.
Δηλαδὴ βλέπετε νὰ γίνει ἕνα ἔγκλημα, ἐὰν ρωτήσετε ἕναν Ἅγιο, καὶ πεῖτε ἔχει γίνει ἕνα ἔγκλημα, κάποιος ἄνθρωπος ἐσκότωσε ἕναν ἄλλον ἄνθρωπο, ποιὰ θὰ εἶναι τὰ αἰσθήματα τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ ἀνθρώπου; Νὰ σᾶς πῶ, ἐγὼ δὲν εἶμαι Ἅγιος ἄνθρωπος ἀλλὰ εἶδα Ἁγίους ἀνθρώπους ποὺ ὅταν ἄκουγαν αὐτὰ τὰ πράγματα, μπορεῖ νὰ 'ναι λάθος αὐτὸ ποὺ λέω, δὲν ξέρω, ἐλυποῦνταν γιὰ τὸ θύμα, ἐλυποῦνταν γιὰ αὐτὸν ποὺ σκοτώθηκε, ἀλλὰ θρηνοῦσαν κυριολεκτικὰ γι' αὐτὸν ποὺ σκότωσε. Ἐκεῖνος ποὺ σκότωσε εἶναι πιὸ ἀξιοθρήνητος ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ σκοτώθηκε.
Μποροῦμε νὰ καταλάβουμε αὐτὴν τὴν λογικὴ τῶν ἁγίων; Δηλαδὴ ἐπροσεύχονταν γιὰ αὐτὸν ποὺ ὑπέστη τὸ κακὸ δηλαδὴ γιὰ τὸ θύμα ἀλλὰ προσεύχονταν διπλὰ γιὰ τὸν θύτη. Γιατί αὐτὸς ποὺ ἔκανε τὸ κακὸ εἶναι δύο φορὲς πιὸ σκοτωμένος καὶ πολὺ χειρότερη ἡ θέση του ἀπὸ τὸν ἄλλον. Ὅποτε ἡ ἀγάπη μας καὶ ὁ πόνος μᾶς πρέπει νὰ πιάνει ὅλους τους ἀνθρώπους. Δὲν μποροῦμε ἐμεῖς ἐὰν θέλουμε νὰ σταθοῦμε πνευματικὰ ἀπέναντι σὲ ἕνα γεγονὸς τέτοιο. Δὲν μποροῦμε νὰ βλέπουμε ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ κακοῦργος καὶ εἶναι ἄξιος πάσης τιμωρίας καὶ καταδίκης καὶ μίσους καὶ ὁτιδήποτε, καὶ ὁ ἄλλος χρειάζεται συμπαράσταση καὶ συμπάθεια. Ναί, συμπάθεια καὶ συμπαράσταση μάλιστα, ἡ δικαιοσύνη νὰ ἐνεργήσει μάλιστα, ἀλλὰ δικαιοῦται καὶ ὁ ἔνοχος ἄνθρωπος τὴν ἀγάπη μαζί.
Δικαιοῦται καὶ ὁ ἔνοχος ἄνθρωπος νὰ ἔχει τὴν συμπάθεια καὶ τὴν φροντίδα, τὴν ποιμαντικὴ φροντίδα τῆς ἐκκλησίας καὶ τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐκκλησίας, γιατί ἀπὸ κανέναν δὲν μποροῦμε νὰ στερήσουμε τὸ ἐνδεχόμενο καὶ τὴν δυνατότητα τῆς μετάνοιας, ἀπὸ κανέναν ἄνθρωπο.
Ἄρα βλέπουμε τὰ πράγματα διαφορετικὰ ἀπὸ ὅτι τὰ βλέπει ὁ κόσμος, ἀπὸ ὅτι τὰ βλέπει μία κοσμικὴ ἀντιμετώπιση. Τώρα ἐντάξει νὰ μοῦ πεῖτε, τί κάνουμε ἔχει τόσες ἀδικίες δίπλα μας, τί κάνουμε ἐμεῖς; Τί κάνουμε κοιτάζει ὁ καθένας τὸν ἑαυτό του καὶ λέει ἐγὼ τί εἶμαι σὲ αὐτὸν τὸν τόπο, ἐγὼ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώ, κοιτάζει καὶ τὶς δυνάμεις του, κοιτάζει καὶ τὴν θέση του, κοιτάζει καὶ τὶς δυνατότητες ποῦ ἔχει, Βέβαια τὸ νὰ κάνω κάτι, τί ἀποτέλεσμα ἔχει;
Ὅπως λέει ὁ Γέρων Παΐσιος ἀρχίζει ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν ἑαυτὸ τοῦ τὸν ἴδιο. Κάνοντας τὸν ἑαυτό σου καλό, κάνεις ἕνα κομμάτι τοῦ κόσμου καλό, μετὰ ἐπιδρᾶς καὶ στοὺς γύρω σου ἀνθρώπους, ἐπιδρᾶς καὶ πιὸ πολὺ καὶ πάρα 'κει καὶ γίνεται κάτι καλύτερο. Μπορεῖ νὰ ἀντιδράσει ἐναντίον τοῦ κακοῦ μὲ πολὺ καλὸ τρόπο. Ἐὰν χρειασθεῖ καὶ πιὸ δυναμικὴ ἀντίδραση μὲ εὐπρέπεια καὶ σοβαρότητα, δὲν σοὺ ἀπαγορεύει κανεὶς νὰ τὸ κάνεις αὐτὸ τὸ πράγμα, ἀλλὰ μέσα στὰ ὅρια τῆς εὐπρεπείας καὶ μὲ μία ἀρχοντιὰ νὰ μὴν σκοτώσεις τὸν ἄλλον ἄνθρωπο, ἀλλὰ μὲ σκοπὸ νὰ βοηθήσεις καὶ αὐτὸν ἀκόμα.
Δηλαδὴ ἔχει κάποιος τὸ χέρι του στὴν σκανδάλη καὶ εἶναι ἕτοιμο νὰ πυροβολήσει κάποιον ἄλλον καὶ ἐγὼ εἶμαι δίπλα καὶ δὲν μὲ εἶδε, μπορῶ νὰ τοῦ δώσω μία πάνω στὸ χέρι νὰ τοῦ πέσει τὸ ὅπλο κάτω; Νὰ τοῦ δώσω, ἀλλὰ ἂν τοῦ δώσω ὄχι ἀπὸ νεῦρα κι ἀπὸ κακία νὰ τοῦ κόψω τὸ χέρι του, ἀλλὰ γιὰ νὰ μὴν κάνει ἕνα κακὸ μεγαλύτερο. Δηλαδὴ καὶ αὐτὸ ἀκόμα ποὺ θὰ τὸν παιδεύσω τὸν ἄλλον νὰ γίνεται μὲ ἀγάπη, νὰ γίνεται μέσα σὲ ἕνα πνεῦμα ἀγάπης.
Νὰ δοῦμε ὅτι αὐτὸ τὸ πράγμα πρέπει νὰ οἰκοδομήσει τελικά, νὰ οἰκοδομήσει καὶ ἐμένα νὰ οἰκοδομήσει καὶ τοὺς ἄλλους. Καὶ νομίζω ὅτι ὅταν τὰ πράγματα γίνονται μὲ ἀγάπη καὶ μὲ πόνο ὅπως λέει ὁ Γέροντας μὲ ἀγάπη καὶ μὲ πόνο γιὰ τὸν ἄλλον ἄνθρωπο. Τότε ὑπάρχουν γιὰ ὅλα τὰ πράγματα σωστὴ ἀντιμετώπιση καὶ οἰκοδομῆ. Ὁ Θεὸς οἰκοδομεῖ τὸν ἄλλον ἄνθρωπο οἰκοδομεῖ ἀκόμα καὶ αὐτὸν ποὺ εἶναι τελείως ξοφλημένος.
Δὲν καταστρέφει ὁ Θεὸς κανέναν ἄνθρωπο, μόνον ὁ διάβολος καταστρέφει τὸν ἄλλον, ὁ Θεὸς οἰκοδομεῖ ἀκόμα καὶ τὸν μεγαλύτερο φονιὰ ἔχει τρόπο ὁ Θεὸς νὰ τὸν σώσει. Καὶ αὐτὸ ζητᾶ ὁ Θεὸς ζητᾶ ὄχι νὰ καταστρέψεις ἐκδικητικὰ τὸν ἄλλον ἀλλὰ νὰ τὸν σώσει ἀπὸ ἄπειρη ἀγάπη. Ὅποτε ἅμα δεῖ κανεὶς τὰ πράγματα νομίζω ἀλλάζουν. Τώρα ὅτι καὶ νὰ κάνουμε παιδιά, πρέπει νὰ τὸ ξέρετε ὅτι τὰ σκάνδαλα εἶναι ἀδύνατον νὰ ἐκλείψουν. Τὸ εἶπε καὶ ὁ Χριστὸς στὸ εὐαγγέλιο , eίναι ἀδύνατον πράγμα νὰ μὴν ἔρθουν τὰ σκάνδαλα.
Ἐδῶ ἔρχονται μὲς τὴν ἐκκλησία ποὺ διαβάζουμε τὸ εὐαγγέλιο ἀπὸ τὸ πρωὶ ἕως τὴν νύκτα, ποὺ κάνουμε τόσες λειτουργίες, κοινωνοῦμε, νηστεύουμε, προσευχόμαστε, κάνουμε τόσα πράγματα, ἀφιερώσαμε τὸν ἑαυτό μας στὸν Θεὸ καὶ ἔρχεται ὥρα ποὺ ξεσποῦν σκάνδαλα μὲς τὴν ἐκκλησία, ἀνάβουν φωτιὲς καὶ δὲν ξέρεις ἀπὸ ποὺ ἦλθαν καὶ πὼς σβήνουν, καὶ δὲν θὰ ξεσπάσουν σκάνδαλα σὲ ἄλλους χώρους;
Αὐτὰ εἶναι σφραγίδες ἀνθρώπινης ἀτέλειας, εἴμαστε ἄνθρωποι, ὑπάρχει ἡ ἀτέλεια ἡ ἀνθρώπινη, ὑπάρχει ἡ ἀδυναμία ἡ ἀνθρώπινη, ὑπάρχουν τὰ λάθη τὰ ἀνθρώπινα. Ἄλλως πὼς τὸ καταλαβαίνω ἐγώ, ἄλλως πὼς τὸ καταλαβαίνει ὁ ἄλλος.
Εἶναι ἴδιον της ἀνθρωπίνης φύσεως πλέον νὰ ὑπάρχει νὰ ὑπάρχει αὐτὴ ἡ ἀτέλεια, αὐτὴ ἡ ἀδυναμία καὶ εἶναι φυσικὸ νὰ ἐξέχουν ἀπὸ αὐτὰ τὰ πράγματα ὅλες οἱ δυσκολίες οἱ ὁποῖες βγαίνουν. Πρέπει νὰ τὸ μάθουμε νὰ τὸ ἀντιμετωπίζουμε σωστὰ νὰ στεκόμαστε μὲ μία σύνεση ἐμπρὸς στὰ σκάνδαλα, νὰ μὴ πανικοβαλλόμαστε καὶ νὰ λέμε: νὰ ἔχει σκάνδαλα δὲν ἔμεινε τίποτα ὄρθιο. Ὄχι. δὲν εἶναι ἔτσι, ὁ Θεὸς καὶ ἀπὸ τὰ σκάνδαλα βγάζει καλό, δηλαδὴ ἐκεῖ ποὺ ὀργώνει ὁ διάβολος σπέρνει ὁ Θεός, ἔλεγε ὁ Γέροντας.
Μπορεῖ νὰ ὀργώνει ὁ σατανᾶς καὶ νὰ τὰ κάνει ὅλα ἄνω κάτω, ὁ Θεὸς τὸν ἀφήνει ἔχει δημοκρατία, ἄσε τὸν διάβολο νὰ κάνει τὴν δουλειά του, νὰ βγάλει καὶ αὐτὸς τὸ ψωμί του, νὰ κάνει τὴν δουλειὰ τοῦ ἐκεῖνος, ἀφοῦ τελειώσει καὶ τὰ κάνει ὅλα ἄνω κάτω, καὶ δὲν ἔχει πλέον ἄλλο νὰ κάνει, καὶ τότε εἶναι ὅλα ἀνακατωμένα ἔτσι, θὰ πάει τότε ὁ καλὸς Θεὸς θὰ σπείρει τὸν δικό του σπόρο θὰ κάνει τὴν δουλειά του. Μερικὲς φορὲς τὰ μπερδεύει τόσο πολὺ ὁ διάβολος τὰ πράγματα, ποὺ ἂν τοῦ πεῖ ὁ Θεός, κάτσε ξεμπέρδεψε τὰ τώρα ἔτσι ποὺ τὰ 'κανες, οὔτε ἐκεῖνος δὲ θὰ τὰ καταφέρει νὰ τὰ ξεμπερδέψει, εἶναι δηλαδὴ τόσο πολύπλοκα.
Ὅμως ἐὰν τὰ ἀφήσει κανεὶς ἔτσι μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, βλέπει κανεὶς ὅτι στὸ τέλος ἐκεῖνος ποὺ θέλει νὰ ὠφεληθεῖ ὠφελεῖται. Βγαίνουν ὠφέλειες, πολλὲς ὠφέλειες, στὸ τέλος δὲν ἀδικεῖται κανένας, μὴν ἀνησυχεῖτε, κανένας δὲν ἀδικεῖται καὶ αὐτὸς ποὺ ἀδικεῖται γιὰ λίγο δικαιώνεται αἰώνια. Καὶ αὐτὸς ὁ ὁποῖος χάνει τὰ πρόσκαιρα κερδίζει τὰ αἰώνια πράγματα τὰ ὁποῖα εἶναι ἀσυγκρίτως καλύτερα καὶ μεγαλύτερα.
Ἔτσι νὰ μὴν ἀνησυχοῦμε, δὲν εἴμαστε ἐμεῖς ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἀποδώσουμε τὴν δικαιοσύνη στὸν κόσμο ἐτοῦτο. Ἐμεῖς πρέπει νὰ μάθουμε νὰ ἀξιοποιοῦμε τὴν ἀδικία. Ὑπάρχει ἀδικία στὸν κόσμο καὶ θὰ ὑπάρχει ὅτι καὶ νὰ κάνουμε γιατί ὑπάρχει ἡ ἀνθρώπινη ἐλευθερία καὶ ἡ ἀνθρώπινη ἀτέλεια, δὲν μπορεῖ νὰ ἐκβιάσεις τὸν ἄλλον νὰ τηρήσει τὴν δικαιοσύνη, εἶναι ἐλεύθερος ἄνθρωπος δὲ θέλει.
Σοὺ λέει δὲ θέλω ἐγὼ κύριε νὰ κάμω αὐτὸ τὸ πράγμα, μπορεῖ νὰ μὲ ἀναγκάσεις ἐμένα νὰ κάμω αὐτὸ ποῦ θέλεις ἐσύ; Ἐγὼ δὲν θέλω νὰ τὸ κάνω. Μὰ εἶναι ἀδικία, ἂς εἶναι ἀδικία, θέλω τὴν ἀδικία. Μπορεῖς νὰ μοῦ στερήσεις τὸ δικαίωμα νὰ θέλω τὴν ἀδικία; Μπορεῖς νὰ μοῦ στερήσεις τὸ δικαίωμα νὰ κάνω λάθη, νὰ κάνω τὰ στραβά μου; Θέλω νὰ κάμω ἔτσι ἐγώ. Ὡραία, δημοκρατία ὅτι θέλει ἂς κάμει ἂς ποῦμε. Δὲν μπορεῖ ὅμως τίποτα νὰ ἀνακόψει τὸν δικό μας δρόμο, καὶ ἡ ἀδικία καὶ ἡ δυσκολία ἀξιοποιοῦνται πνευματικά, μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ τὴν ἀξιοποιήσει.
πηγήQalopsis.gr
ΑΠΟ:Πενταπόσταγμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου