Θὰ ἤθελα νὰ σᾶς ζητήσω νὰ σκεφτεῖτε κάτι ποὺ δὲν ἔχετε σκεφτεῖ μέχρι τώρα..Πῶς θὰ νιώθατε ἂν ὁ γιὸς ἢ ἡ κόρη σᾶς ἐξέφραζε τὴν ἐπιθυμία νὰ μπεῖ σὲ μοναστήρι; Μπορεῖ νὰ εἶστε Ὀρθόδοξος καὶ πολὺ εὐλαβής. Μπορεῖ νὰ εἶστε σταθερὸς στὸν ἐκκλησιασμό σας καὶ νὰ διαβάζετε πνευματικὰ βιβλία. Μπορεῖ νὰ ἔχετε κάνει ὅτι καλύτερο γιὰ νὰ μεγαλώσετε τὰ παιδιά σας μὲ Ὀρθόδοξο τρόπο καὶ μπορεῖ νὰ θαυμάζετε κιόλας τὸν μοναχισμό. Παρόλα αὐτὰ πῶς θὰ νιώθετε ἀλήθεια;
Ζοῦμε σὲ ἐποχὴ καὶ κοινωνία ποὺ εἶναι ἀρκετὰ διαφορετικὴ ἀπὸ αὐτὴν τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Ἁγίας Ρωσίας, ὅπου ὁ μοναχισμὸς ἦταν φανερὸς καὶ ἀρκετὰ ἀποδεκτὸ μέρος τῆς ζωῆς. Δὲν ἦταν ἀσύνηθες γιὰ ὁλόκληρες οἰκογένειες νὰ ἐπισκέπτονται μοναστήρια. Ὡστόσο σήμερα λίγοι ἄνθρωποι ἐκτίθενται σὲ κάποιο σημαντικὸ βαθμὸ στὸν μοναχισμό, γὶ αὐτὸ καὶ δὲν ἀποτελεῖ ἔκπληξη τὸ γεγονὸς ὅτι στὴν ἀντιχριστιανικὴ καὶ ἀνορθόδοξη κοινωνία μας καὶ μόνο ἡ σκέψη ὅτι τὸ παιδὶ μᾶς μπορεῖ νὰ... θέλει νὰ γίνει μοναχὸς μπορεῖ νὰ φανεῖ ὡς μεγάλη ἀπειλή.
Ὑπάρχουν πολλοὶ λόγοι γιὰ τέτοια ἀντίδραση. Ἡ ἔλλειψη γνωριμίας μὲ τὸ μοναχισμὸ γεννᾶ τὸ φόβο. Δὲν εἶναι λίγοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ θεωροῦν τὸν μοναχισμὸ σὰν κάτι τὸ πολὺ θλιβερὸ καὶ μισάνθρωπο. Μπορεῖ νὰ φαντάζονται τὸ παιδὶ τοὺς κλειδωμένο πίσω ἀπὸ κάγκελα καὶ νὰ τρέφεται μὲ ψωμὶ καὶ νερὸ γιὰ τὸ ὑπόλοιπό της ζωῆς του. Τὸ ἄλλο ἄκρο εἶναι μία ἐξίσου λανθασμένη ρομαντικὴ θεώρηση γιὰ μία πνευματικὴ κατάσταση στὴν ὁποία τὸ παιδὶ περνᾶ τὴ ζωὴ τοῦ χωρὶς νὰ πατᾶ στὴ γῆ σὲ μία ἐξαϋλωμένη ἀτέρμονη ἁγιότητα. Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις, οἱ ἄνθρωποι φαντάζονται ὅτι τὸ νὰ μπεῖ κανεὶς σὲ μοναστήρι προϋποθέτει τὴν ἐγκατάλειψη τοῦ ἀνθρώπινου γένους.
Ἡ πραγματικότητα τῆς μοναχικῆς ζωῆς εἶναι πολὺ διαφορετικὴ ἀπὸ τὰ δύο αὐτὰ ἄκρα. Ὁ γιὸς ἢ ἡ κόρη σου , ποὺ ἀφήνει πετάμενες κάλτσες καὶ μπουκάλια ἀναψυκτικῶν παντοῦ καὶ εἶναι συνήθως ἐκνευριστικοί, δὲν θὰ μετατραπεῖ ξαφνικὰ σὲ ἀναχωρητή. Ὁ καθένας ποὺ φεύγει ἀπὸ τὸν κόσμο γιὰ νὰ μπεῖ σὲ μοναστήρι παίρνει μαζί του καὶ ὅλες τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ λάθη του. Μπορεῖ νὰ μάθει νὰ ξεπερνᾶ κάποια ἀπὸ αὐτά. Ἄλλα θὰ τὰ ἔχει γιὰ πάντα. Ἐν πάση περιπτώσει, ἐὰν τὸ παιδί σου γίνει μοναχὸς/ἢ δὲν θὰ ζεῖ χωρὶς ἀνθρώπινη ζεστασιὰ καὶ ἀνθρώπινες σχέσεις. Καὶ ἐσὺ θὰ ἐξακολουθεῖς νὰ τὸν ἀναγνωρίζεις ὡς ἀπόγονό σου.
Ὅποια καὶ ἂν εἶναι ἡ ἀρχική σου ἀντίδραση στὸ θέμα τοῦ μοναχισμοῦ, ἐξαρτᾶται σὲ μεγάλο βαθμὸ ἀπὸ τὸ πὼς ἐσὺ σὰν γονιὸς βλέπεις τὴ θέση σου σὰν Ὀρθόδοξο χριστιανὸ σὲ μία σύγχρονη, κοσμικὴ κοινωνία. Ἐπειδὴ εἴμαστε περικυκλωμένοι ἀπὸ τὰ κοσμικὰ μέτρα καὶ τὴ ὑλιστικὴ κοινωνία, λησμονοῦμε ὅτι ὁ Χριστὸς ζητᾶ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ Τὸν ἀκολουθοῦν νὰ ξεχωρίσουν ἀπὸ τὸν κόσμο. Μὴν εἴσαστε ἐκ τοῦ κόσμου. Αὐτὸ εἶναι τὸ σύνθημα τοῦ μοναχισμοῦ. Ἂν τὸ καταλάβετε αὐτὸ θὰ εἶστε πιὸ ἕτοιμοι νὰ ἀποδεχθεῖτε τὸ γιὸ ἢ τὴν κόρη σας ποὺ ἄκουσε μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ τὴν κλήση Του γιὰ νὰ ἀναλάβει τὸν μοναχικὸ ζυγό.
Παρόλα αὐτὰ εἴμαστε τὰ δυστυχῆ ὄντα μίας πεπτωκυίας φύσης καὶ εἶναι σπάνιο γεγονὸς νὰ βρεθεῖ εὐσεβὴς Ὀρθόδοξος γονιὸς ποὺ νὰ ἐνθουσιαστεῖ ὅταν ἀκούσει ὅτι τὸ παιδὶ τοῦ θέλει νὰ μπεῖ σὲ μοναστήρι. Πολὺ συχνότερα ἀνεβαίνουν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδίας κάποιες βίαιες ἀντιδράσεις, ποὺ παρόλο ποὺ εἶναι ἀθῶες καὶ μὲ καλὴ πρόθεση, ἀποτελοῦν ἐνδείξεις τῆς πεπτωκυίας συναισθηματικῆς καὶ ψυχολογικῆς μας φύσης: Ἕνας λυπηρὸς ἀντικατοπτρισμὸς τοῦ ἀνορθόδοξου περιβάλλοντος καὶ τοῦ ἱστορικοῦ μας. Ἔχοντας αὐτὸ στὸ μυαλὸ ἂς ἐξετάσουμε μερικὲς συναισθηματικὲς ἀντιδράσεις ποὺ τόσο συχνὰ ἀναφύονται.
Τὰ ὅποια συναισθήματα ἀρχίζουν μὲ τὴν ἐρώτηση: «Γιατί;» Γιατί κάποιος νὰ θέλει νὰ ἐγκαταλείψει τὸν κόσμο καὶ νὰ μπεῖ σὲ μοναστήρι; Ἂν αὐτὸς ὁ λόγος θεωρηθεῖ ὡς λογικὸς εἶναι γιατί τὸ παιδί σας, παρ’ ὅλες τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ λάθη του, ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ περισσότερο ἀπὸ ὁτιδήποτε ἢ ὁποιονδήποτε ἄλλο στὸν κόσμο. Περισσότερο ἀπὸ τὴ ζωὴ γιὰ τὴν ὁποία τὸν προορίσατε, περισσότερο ἀπὸ τὸ αὐτοκίνητό του, τὸ σχολεῖο στὸ ὁποῖο θὰ τὸν στέλλατε, περισσότερο ἀπὸ τὴν οἰκογένειά του… Καὶ ἐδῶ ἐμφανίζεται τὸ πολὺ φυσικὸ αἴσθημα τῆς ζήλιας. Σὰν γονιοὶ μπορεῖ νὰ προσπαθήσετε νὰ ἀντικαταστήσετε τὸν Θεὸ ἀπὸ τὸ νὰ εἶναι τὸ ἐπίκεντρό της ζωῆς τοῦ παιδιοῦ σας καὶ νὰ τὸ πείσετε νὰ ἀπαρνηθεῖ τὸν μοναχισμό. Ἂν τὰ καταφέρετε, θὰ κάνετε τὸ παιδὶ σᾶς πολὺ δυστυχισμένο καὶ ἂν ἀποτύχετε θὰ αἰσθάνεστε πολὺ πληγωμένοι.
Μπορεῖ νὰ νιώθετε ἀπειλή. Περάσατε ὅλη της ζωὴ σᾶς προσφέροντας μία καλὴ ζωὴ στὰ παιδιά σας. Τὰ τρέφετε καὶ ἀνησυχεῖτε γὶ ‘ αὐτά. Τὰ βοηθᾶτε νὰ ἀνακαλύψουν τὶς ἱκανότητές τους καὶ τὰ ἐνθαρρύνετε νὰ ἀναπτύξουν τὰ ταλέντα τους. Πιθανῶς ὁ γιός σας νὰ εἶναι καλὸς μουσικὸς καὶ ἡ κόρη σᾶς γεννημένη δικηγόρος καὶ ἔχετε ξοδέψει τὴ ζωή σας νὰ τὰ ὑποστηρίζετε σ’ αὐτό, οἰκονομικὰ καὶ συναισθηματικά, καὶ τὰ ἑτοιμάζετε νὰ γίνουν ἐπιτυχημένοι στὸν κόσμο. Καὶ μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια προσπάθειας καὶ ἀνησυχίας, αὐτοὶ ξαφνικὰ δὲν θέλουν τίποτε ἀπὸ αὐτά, δὲν ἐπιθυμοῦν τὸν κόσμο, οὔτε τὴ ζωὴ γιὰ τὴν ὁποία τὰ προετοιμάζατε. Αὐτὴ μπορεῖ νὰ εἶναι μία πολὺ ὀδυνηρὴ καὶ ἀπειλητικὴ ἀποκάλυψη. Πολὺ συχνὰ οἱ γονεῖς νιώθουν ὅτι μὲ τὸ νὰ ἀπορρίπτουν τὸν κόσμο, τὰ παιδιὰ τοὺς ἀπορρίπτουν καὶ αὐτούς.. Αὐτὸ δὲν εἶναι ἀπαραίτητο, ἀλλὰ αὐτὴ ἡ αἴσθηση ὑποδαυλίζει τοὺς μεγαλύτερους καυγάδες μεταξὺ γονιῶν καὶ παιδιῶν ὅσον ἀφορᾶ στὸ θέμα τοῦ μοναχισμοῦ. Ἐδῶ οἱ γονεῖς μπορεῖ νὰ νιώσουν ὅτι ἔχουν ἀποτύχει στὸ μεγάλωμα τῶν παιδιῶν τοὺς ἀφοῦ διαλέγουν τέτοιο « ἀσυνήθιστο» τρόπο ζωῆς. Αὐτὴ εἶναι ἄλλη μία ὀδυνηρὴ σκέψη.
Αὐτὰ τὰ ἀρκετὰ ἔντονα συναισθήματα ποὺ μπορεῖ νὰ ἐγερθοῦν σχετικὰ μὲ τὸ θέμα τοῦ μοναχισμοῦ καὶ τὸ παιδί μας, συνήθως τελειώνουν μὲ ἕνα καταιγισμὸ κριτικῆς. Τὰ ἀκόλουθα παραδείγματα δὲν εἶναι καθόλου ὑποθετικά. Εἶναι μία λίστα ἀπὸ τὸ τί ἔχουν πραγματικὰ καταμαρτυρήσει στὰ παιδιὰ τοὺς ἀληθινοὶ γονεῖς, μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοί. ΟΙ ἀντιδράσεις τοὺς φωτίζουν τὴν οὐσία τῆς διαμάχης, ὅπως βιώνεται ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ εἶναι ὀρθόδοξοι καὶ ζοῦν στὸν κόσμο.
Ἔχουν πεῖ ὅτι δὲν ἀναλαμβάνουμε τὶς εὐθύνες μας, ἁπλὰ ὅτι περιμένουμε ἀπὸ ἄλλους νὰ παίρνουν τὶς ἀποφάσεις γιά μας. Ἔχουν πεῖ ὅτι ἂν ἀγαποῦμε τὸν πλησίον θὰ πρέπει νὰ ἐργαστοῦμε στὸν κόσμο γιὰ νὰ βελτιώσουμε τὴν κοινωνία καὶ ὄχι νὰ τὴν ἐγκαταλείπουμε γιὰ νὰ τρέξουμε πίσω ἀπὸ κάποιο εὐχάριστο ὄνειρο. Ἔχουμε ἀκούσει ὅτι ὁ μοναχισμὸς εἶναι ἁπλὰ μία ἀποχή, καὶ ἕνα εἶδος ψεύτικης πνευματικότητας: «Γιατί δὲν ἀντέχετε νὰ μείνετε στὸν κόσμο καὶ νὰ ἀντιμετωπίσετε ἀληθινὰ προβλήματα καὶ τὴν ἀληθινὴ ζωὴ ὅπως ἐμᾶς;» Λένε ὅτι ὁ μοναχισμὸς εἶναι ἐγωισμὸς καὶ ἐγωκεντρισμός, διαιρεῖ καὶ καταστρέφει τὴν οἰκογένεια, ὅτι εἶναι «οἰκονομικὰ ἀσταθής». « Τί γίνεται μὲ τὴν μελλοντική σου ἀσφάλεια; Γιατί δὲν βρίσκεις μία καλὴ δουλειὰ καὶ νὰ τοὺς στέλλεις ὅλα σου τὰ λεφτά;»…..
Ἐνῶ ὅλα αὐτὰ διαφέρουν μεταξύ τους, ὑπάρχει μία κοινὴ συνισταμένη: ἡ κοσμικότητα. Ἐδράζουν σὲ μία πολὺ κοσμικὴ θεώρηση. Εἶναι αὐτὴ ἡ ἀπόλυτη καὶ ὁλοκληρωτικὴ ἀπόρριψη αὐτῆς τῆς θεώρησης ἐκ μέρους τοῦ μελλοντικοῦ μοναχοῦ ποὺ δημιουργεῖ τόσο βίαιη διαμάχη μεταξὺ γονιῶν καὶ παιδιῶν. Παρόλο ποὺ μπορεῖ νὰ εἶναι ὑποσυνείδητο, τὸ μήνυμα τῶν γονιῶν εἶναι: « Ἀνταποκρίσου στὸν κόσμο, ταιρίαξε μαζί του, βρὲς μία καλὴ δουλειά, παντρέψου, κᾶνε αὐτὸ ποὺ κάνουν ὅλοι… Ἡ πνευματικότητα εἶναι καλή, ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ εἶσαι τῶν ἄκρων..»
Ἔχουμε ὅμως δεῖ ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι ἐκτός του κόσμου. Εἶναι ἐκ φύσεως τῶν ἄκρων..Ἂν χάσεις τὴ ζωή σου, θὰ τὴν βρεῖς. Ἂν προσπαθήσεις νὰ τὴν κρατήσεις θὰ τὴν χάσεις. Ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπο θεός. Τί μπορεῖ νὰ εἶναι πιὸ ἀκραῖο ἀπὸ αὐτό;
Ψάξε πρῶτα τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι τὸ μέσο μὲ τὸ ὁποῖο ἀνεβαίνουμε πρὸς τὸ Θεό, μὲ τὸ νὰ ἀπεκδυόμαστε τὸ ἐγώ μας καὶ τὸ θέλημά μας. Ὀρθοδοξία σημαίνει πόλεμος ἐναντίων της πετπωκυίας φύσης, ἐνάντια στὸ διάβολο καὶ ἐνάντια στὸν κόσμο. Αὐτὸ ἀφορᾶ ὅλους του Ὀρθόδοξους χριστιανούς. Ἀκόμα καὶ αὐτοὶ ποὺ ζοῦν στὸν κόσμο καὶ ἔχουν παιδιὰ καὶ δουλειὲς πρέπει μὲ κάποια ἔννοια νὰ κρατιοῦνται μακριὰ ἀπὸ τὸν κόσμο. Ἀπὸ αὐτὸ δὲν ὑπάρχει συμβιβασμός. Ὁ κόσμος δὲν εἶναι καὶ δὲν μπορεῖ νὰ γίνει τὸ σπίτι μας. Ἔστω καὶ ἂν διαλέξουνε νὰ νυμφευτοῦμε τὸ Χριστὸ ἢ κάποιον ἄλλο ἄνθρωπο, σὲ καμιὰ περίπτωση δὲν μποροῦμε νὰ παντρευτοῦμε τὸν κόσμο. Αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ἐπιθυμία νὰ ἔχουμε καὶ τὸ Θεὸ καὶ τὸν κόσμο, βρίσκεται πίσω ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία τοῦ παιδιοῦ μας νὰ ἀσπαστεῖ τὸν μοναχισμό. Αἰσθανόμενοι τὴν δική τους ἀντίδραση στὴν ἀπόρριψη ποὺ κάνει τὸ παιδί τους γιὰ τὸν κόσμο, οἱ γονεῖς μπορεῖ νὰ συνειδητοποιήσουν , ἴσως ὅπως ποτὲ ἄλλοτε, τὴ δική τους προσκόλληση στὸν κόσμο καὶ πόσο δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ χωριστοῦν ἀπὸ τὶς ἐπιθυμίες καὶ τὶς ἀξίες τῆς ἀντιχριστιανικῆς κοινωνίας στὴν ὁποία ζοῦν.
Ἡ εὐθύνη τῶν γονιῶν δὲν εἶναι νὰ τὰ ἑτοιμάσουν γιὰ νὰ ζήσουν ἄνετα στὸν κόσμο, ἀλλὰ νὰ ποιμάνουν τὶς ψυχές τους καὶ νὰ τὶς ἑτοιμάσουν στὴν πάλη ἐνάντια στὸν πεπτωκότα κόσμο. Αὐτοὶ ποὺ διαλέγουν νὰ πολεμήσουν στὴν πρώτη γραμμὴ εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀκοῦν τὸ κάλεσμα γιὰ τὸ μοναχισμό. Ἂν τὸ παιδί σου θέλει νὰ ἐγγραφεῖ σ’ αὐτὸν τὸν πόλεμο, θὰ ὁρκιστεῖ ἐνώπιόν του Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων ὅτι παρὰ τὶς ἁμαρτίες του καὶ τὶς ἀδυναμίες ποὺ μπορεῖ νὰ τὸν κατακλύζουν κάθε στιγμὴ τῆς ἡμέρας, δὲν θὰ βρεῖ ἀνάπαυση μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεό.
Ἂν αὐτὴ εἶναι ἡ κλήση τοῦ παιδιοῦ σου, μὴν τὸν κρατᾶς πίσω, ὅσο λογικοὶ καὶ ἂν εἶναι οἱ λόγοι ποὺ τοῦ παρουσιάζεις. Ἂν ἡ ἐπιθυμία τους γιὰ τὸν μοναχισμὸ εἶναι ἁπλὰ μία παρόρμηση θὰ τὸ καταλάβουν πολὺ σύντομα καὶ δὲν θὰ ἔχουν ὑποστεῖ κανένα κακὸ ἐπειδὴ δοκίμασαν. Ἂν ὅμως, τέτοια ἐπιθυμία ἔχει σπαρθεῖ ἀπὸ τὸ Θεὸ σὰν μέσο γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὴ σωτηρία τους, μὴν τὰ ἐμποδίζετε μὲ τὸ νὰ τὰ πείσετε νὰ τελειώσουν πρῶτα τὸ σχολειὸ ἢ νὰ ἔχουν ἐμπειρίες ἀπὸ τὴ ζωή. Φέρτε στὸ μυαλὸ σᾶς τὸν ἀμέτρητο ἀριθμὸ τῶν μοναχῶν, ἀνδρῶν καὶ γυναικὼν , ποὺ ἡ πνευματική τους παρακαταθήκη ἔχει τόσο πλούσια κοσμήσει τὴν ἁγία Ὀρθόδοξη ἐκκλησία μας. Ἂν τὸ παιδὶ σᾶς ἔχει τὴν ἐπιθυμία καὶ τὴν ἐπιμονὴ νὰ ἀκολουθήσει τὰ βήματά τους, ὅσο καὶ ἂν εἶναι ἀδύνατο, εὐλογεῖστε τὸ καὶ ἐπιτρέψετέ του νὰ φύγει. Μακάρι αὐτὴ ἡ εὐλογία νὰ ἐπιτύχει τὴ δική σας σωτηρία καὶ τὴ σωτηρία τῶν ἄλλων.
ἀπό:Ἀπόψεις γιὰ τὴν Μόνη Βατοπαιδίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου