Ὄρ.: Καλημέρα παιδιά.
Μ.τ.Ι.: Καλημέρα κύριε (ἀπάντησε ἕνας ἐξ’ αὐτῶν).
Ὀ.: Εἴμαι ὁ πατήρ..... (τοὺς εἶπε τὸ ὄνομα και την ιδιότητά του).
Μ.: Ὀνομάζομαι ...... και είμαι καθηγητης (εἶπε τὸ μικρο του όνομα και την ἰδιότητά του).
Ο.: (Ἕνας κάτοικος τῆς Κονίτσης, στὸ σημεῖο αὐτὸ ἔλαβε τὸν λόγο, καὶ ρώτησε τοὺς Μ.τ.Ι.)
Γιατί τον Ἱερέα μας δεν τον προσφωνειτε μὲ τον τίτλο του πατρος, ἀλλὰ τον ονομάζετε απλα «κύριε»;
Μ.: Διότι αν μελετούσατε τὴν Γραφὴ θὰ γνωρίζατε ὅτι ὁ Χριστὸς ἀπαγορεύει τὸν τίτλο αὐτὸ νὰ τὸν ἔχουν καὶ νὰ τὸν χρησιμοποιοῦν οἱ πιστοί.
Ο.: (Λαμβάνει τώρα τον λόγο ὀ Ορθόδοξος κληρικος). Εἴστε βεβαιος γι’ αὐτὰ ποὺ λέτε; Ἔχετε μελετησει σωστα το συγκεκριμένο θέμα;
Μ.: Βεβαίως, ἐμεῖς μελετοῦμε καὶ ἐφαρμόζουμε τὴν Ἁγία Γραφή. Δὲν εἴμαστε σὰν κι ἐσᾶς.
Ο.: Πολὺ καλὰ φίλε μου. Ἄνοιξε λοιπὸν τώρα την Καινὴ Διαθήκη στο κατα Ματθαῖον Εὐαγγέλιο ΚΓ΄ 9-10 και διάβασε μας δυνατα νὰ δούμε τι ἀκριβώς λεει τὸ κείμενο.
Ο. Ἀλήθεια, ἔχετε τὸ κείμενο της Αγιας Γραφης;
Μ.: Ναί, ἔχουμε την Μ.Ν.Κ. (Μεταφραση Νέου Κόσμου), δήλ. τὴν ἔκδοση τῆς Σκοπιᾶς.
Ο. : Ἄλλο ἢ μετάφραση, ἄλλο τὸ κείμενο. Κατανοεῖτε την διαφορά;
Μ.: Τὸ ἴδιο εἶναι!!!!
Ο.: Δεν είναι καθόλου το ἴδιο φίλε μου και πρέπει νὰ εἴσαι περισσοτερο προσεκτικος ἀφοῦ συστήθηκες και ως καθηγητής! Ἀλλ’ ἔστω. Νὰ σου κάνουμε τὸ χατίρι καὶ νὰ παραδεχθοῦμε ὅτι δῆθεν εἶναι τὸ ἴδιο. Ἀφοῦ λοιπὸν εἶναι τὸ ἴδιο ὅπως λές, ἂς δοῦμε τὸ αὐθεντικὸ κείμενο. Τὸ ἴδιο δὲν εἶναι; Ἔτσι δὲν λές; Ἑπομένως δὲν ἔχεις ἀντίρρηση νὰ ἀνοίξουμε τὸ αὐθεντικὸ κείμενο ποὺ κρατῶ στὰ χέρια μου.
Μ.: (Σιωπὴ λόγω τῆς μεγάλης του γκάφας).
Ο.: Ἀφοῦ λοιπὸν δεν σας αφήνουν να ἔχετε το γνήσιο κείμενο, ὁρίστε νὰ σας το διαβάσω ἐγώ. (Και ο κληρικὸς μπροστά στην ὁμάδα των Μ.τ.Ι. και των Ορθοδόξων πιστῶν που είχαν συγκεντρωθει, διαβασε τόσο τὸ κείμενο, ὄσο καὶ τὴν γνήσια ἑρμηνεία τοῦ Ἱεροῦ κειμένου).
Μ.: (Χωρίς να τὸ πολυσκεφθεί ο Μ.τ.Ι. πῆρε τον λόγο και φώναξε, ὁρίστε, αὐτὸ ὑποστηρίζουμε κι ἐμεῖς).
Ο.: Δεν υποστηρίζει καθόλου ἡ Σκοπιὰ αὐτό, ὅπως θὰ ἀποδειχθεῖ στὴν συνέχεια. Κάντε ὅμως λίγη ὑπομονὴ καὶ θὰ τὸ δεῖτε καθαρά, ἂν βεβαίως θέλετε νὰ τὸ δεῖτε καὶ δὲν ἔχετε δόγμα σᾶς τὸ «οὗ μὲ πείσεις καν μὲ πείσεις».
Ο.: Ο Απόστολος Παῦλος ἐφάρμοζε ἀπολύτως τον λόγο του Θεού;
Μ.: Φυσικά.
Ο.: Γιατί τοτε ὀνομάζει τον εαυτό του πατερα;
Μ.: Που υπάρχει αὐτό;
Ο.: Ὡς μελετητὴς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ποὺ λέτε ὅτι εἶστε, καὶ δὴ ὡς καθηγητής, θὰ ἔπρεπε νὰ τὸ γνωρίζετε.
Ο.: Ἀνοῖξτε Ἃ΄ Κορινθ. Δ΄ 15. Ή μάλλον, ἐπειδὴ δεν σᾶς ἐπιτρέπεται νὰ κρατᾶτε στὰ χέρια σᾶς τὸ κείμενο, ὁρίστε νὰ σᾶς τὸ διαβάσουμε καὶ πάλι καὶ νὰ τὸ ἀκούσετε. (Καὶ ὁ κληρικός, καὶ πάλι μπροστὰ σὲ ὅλους, ἄρχισε νὰ διαβάζει): «ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἓν Χριστῷ, ἀλλ’οὗ πολλοὺς πατέρας, ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ Εὐαγγελίου, ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα». (Καὶ στὴ συνέχεια εἶδαν τόσο τὴν ἑρμηνεία, ὅσο καὶ τὴ μετάφραση τοῦ κειμένου).
Ο.: Λοιπόν, φίλε μου, τί ἔχεις τωρα νὰ πεῖς: ἤ το ἔνα ἤ το ἄλλο. Ή κάνει λάθος ο θεοπνευστος Απόστολος (και πως εἴναι δυνατον να κάνει λαθος ὡς θεόπνευστος), ἤ εσεις ειστε ἐκτός πραγματικοτητας.
Μ.: (Μέσα σὲ ἀμήχανη σιωπή, κοίταζε, ξανακοίταζε, καὶ πάλι κοίταζε τὸ κείμενο...).
Ο.: Φίλε μου, ὄσο και να τὸ κοιτάζεις το κείμενο, δεν προκειται να ἀλλάξει. Λέει ἀκριβώς αὐτὰ που κατηγορεῖς.
Μ.: (Πῆγε νὰ ἀλλάξει τὴ συζήτηση, λέγοντας ὄτι ο κληρος ἔχει ξεφύγει...).
Ο.: Μην αλλάζεις θέμα. Νὰ τελειώσουμε πρῶτα αὐτὸ ποὺ ἐσὺ ὁ ἴδιος ξεκίνησες, καὶ κατόπιν μποροῦμε νὰ μείνουμε ἕως τὸ βράδυ ἢ ἂν θέλεις καὶ μέχρι τὸ πρωὶ γιὰ διαλογικὴ συζήτηση.
(Ἐν τω μεταξὺ εἴχε μαζευτει καμποσος κοσμος).
Μ. Ξέρετε, ἔχουμε δουλειά...
(Στο σημεῖο αὐτό, σχεδόν με αγανακτηση, ὁ κόσμος τὸν ὑποχρέωσε νὰ παραμείνει καὶ νὰ δώσει ἐξηγήσεις στὸ συγκεκριμένο θέμα συζητήσεως.
Ο.: Νὰ σὲ ρωτήσω κάτι ἄλλο. Ο πρωτομάρτυρας Στέφανος, ἦταν γνήσιος και θεοπνευστος;
Μ.: Ναὶ (μὲ ὕφος τώρα που έδειχνε πως «τὸν ἔζωναν τὰ φίδια»).
Ο.: Πῶς λοιπὸν ὁ Στέφανος, ξεκινᾶ τὴν ἀπολογία του στοὺς Ἰουδαίους μὲ τὴν φράση: «ἄνδρες ἀδελφοὶ καὶ πατέρες»; (Πράξ. Ἄπ. Ζ΄, 2), καὶ μάλιστα ἀπευθύνεται μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο στοὺς Ἑβραίους ποὺ σταύρωσαν τὸν Χριστὸ (διότι δὲν δέχονταν τὴν Θεότητά Του), καὶ στὴ συνέχεια θὰ λιθοβολοῦσαν καὶ τὸν ἴδιο; Ἔρχεται καὶ ὁ Στέφανος σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, καθ’ ἢν στιγμήν, σὲ αὐτὴ τὴν ἀπολογία τοῦ ἔβλεπε, πλήρης Πνεύματος Ἁγίου, στὸν Οὐρανὸ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ; (Πράξ. Ἄπ. Ζ’ 55). Τί λοιπὸν ἔχετε νὰ πεῖτε ἐπ’ αὐτοῦ;
Μ.: (Ξεροκατάπινε, ὀ ταλαίπωρος, μὴ γνωρίζοντας τι νὰ πεῖ).
(Φυσικά, κατανοεῖτε φιλοι μου, που διαβάζετε αυτες τὶς γραμμές, ὅτι τὸ θύμα αὐτὸ τῆς Σκοπιᾶς, ἦταν ἀπὸ τοὺς πλέον «μορφωμένους» στὰ «βιβλικὰ σκοπικὰ»παράλογα. Στὴν ἀπορία ποὺ ἐνδεχομένως θὰ ἔχετε, τί ἔλεγαν οἱ ἄλλοι τοῦ συνεργίου του, σᾶς πληροφοροῦμε ὅτι θύμιζαν μᾶλλον κωφάλαλους ἢ καλύτερα τὸ παιχνίδι... «στρατιωτάκια ἀμίλητα κι ἀκίνητα».
Ο.: (Στη συνέχεια ὀ κληρικός, τοὺς ἐξηγησε ποιὰ εἴναι ἠ ορθῆ ἑρμηνεία του Ματθ. ΚΓ΄ 9-10, σὲ σχέση με τον Απόστολο Παῦλο και τον πρωτομάρτυρα Στέφανο).
Ο.: Ἐπειδὴ λοιπὸν βλέπουμε ὅτι ἔχετε πλήρη ἄγνοια τοῦ ὅλου θέματος, ἀκοῦστε τώρα νὰ μάθετε τί πραγματικὰ συμβαίνει καὶ ποιὰ εἶναι ἡ ἑρμηνεία τῶν χωρίων ποὺ φυσικὰ δὲν ἔχουν διάσταση καὶ ἀντίθεση μεταξύ τους.
Ο.: Ἓν ἀπολύτω ἐννοία, Πατέρας ειναι μονο ὀ Θεός. Ἐν σχετική ομως, εἴναι και ο Ἀποστολος Παῦλος και οι ἄλλοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ Ἅγιοι, καὶ οἱ πνευματικοὶ πατέρες, ἀλλὰ καὶ οἱ σαρκικοὶ πατέρες.
Ο.: Καταλαβες φίλε μου, τί ἀκριβώς συμβαινει και πως ερμηνεύεται εν προκειμένω ὂ λόγος του Θεου;
Μ.: (Σιωπή και ταραχή).
Ο.: Ἔχεις οικογενεια; Ἐχεις παιδιά;
Μ.: Ναί.
Ο.: Νὰ σου ζήσουν.
Μ.: Εὐχαριστῶ.
Ο.: Τὰ παιδιὰ σου πως σε προσφωνοῦν, μὲ τὸ ὄνομα σου ή σε ἀποκαλούν πατερα ἢ μπαμπὰ που θα πει και πάλι πατέρα;
Μ.: (Σιωπή).
Ο.: Βλέπεις λοιπὸν φίλε μου, ὄτι η ἴδια ἡ ζωὴ στὴν πράξη μᾶς ἑρμηνεύει αὐτὸ ποῦ «οἱ φωτισμένες κεφαλὲς τῆς Σκοπιᾶς», σὲ ἐμποδίζουν νὰ δεῖς;
Μ.: Ναί, ἀλλά... (Και πάλι σιωπή).
Ο.: Τί ναι αλλά; Τὰ πράγματα εἴναι ξεκαθαρα. Μὴ προσπαθεῖς νὰ πέσεις στη στρεψοδικία.
Ἀν η απαγόρευση της προσφωνήσεως του τίτλου «πατρὸς» εἴναι απολυτη, ὄχι μονο ὀ Απ. Παῦλος και ο Στέφανος, ἔπαυσαν νὰ εἶναι θεόπνευστοι, ἀλλὰ ἔνοχος καὶ μάλιστα σὲ ἀπόλυτο βαθμό, εἶσαι καὶ σὺ ὁ ἴδιος, ἀφοῦ ἀνέχεσαι τὰ ἴδια σου τὰ παιδιά, νὰ ἁμαρτάνουν ξεκάθαρα, καὶ νὰ σὲ προσφωνοῦν ὄχι μὲ τὸ ὄνομά σου, ἀλλὰ μὲ τὸν τίτλο τοῦ πατρὸς καὶ τὰ ὑποκοριστικὰ αὐτοῦ.
Ο.: Διαλεξε λοιπὸν και πάρε: Ή είσαι λάθος, και πρέπει νὰ διορθώσεις και να ἀναθεωρήσεις την όλη σου πορεια ἤ αν ἐπιμένεις να γυρίζεις στὰ σπίτια μὲ την «Γραφὴ» στο χέρι, τότε θὰ πρέπει νὰ γνωρίζεις οτι οἱ πρωταγωνιστές της δικης σου «Γραφής και ερμηνειας» ἔρχονται σὲ ἄμεση ἀντίθεση μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Ὅποτε, χαρακτήρισε ἐσὺ ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτόν σου, τοὺς «συμμάρτυρες» τῆς Σκοπιᾶς καὶ τὶς πράξεις σας...;
(Περιττό δε να τονίσουμε οτι ο ανθρωπος, κόντευε να υποστει εγκεφαλικο ἐπεισόδιο).
Ο.: Και κάτι ἀκόμα φίλε μου. Μᾶς συστήθηκες ὡς καθηγητής. Τὸ σκέφτηκες αὐτὸ πρὶν τὸ ἐκφράσεις; Γιατί; Διότι ἂν μελετοῦσες τὸ αὐθεντικὸ κείμενο τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, καὶ ὄχι τὴν «μολυσμένη τροφὴ» τῆς Μ.Ν.Κ., θὰ ἔβλεπες ὅτι στὸν ἀμέσως ἑπόμενο στίχο, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ἀπαγορεύει καὶ τὴν προσφώνηση τοῦ τίτλου τοῦ καθηγητοῦ.
(Ἐννοείται οτι και στην περιπτωση αὐτή ισχυει η ερμηνεια του σχετικού και του απολυτου).
Ο.:Τὸ γνωρίζεις αὐτό;
Μ.: Ὄχι. (Ἔχοντας χάσει το ἔδαφος κάτω ἀπό τα πόδιά του, καὶ ἐξευτελιζόμενος τοση ὥρα μπροστὰ στοὺς δικούς του).
Ο.: Βλέπεις λοιπὸν φίλε μου πως τα πράγματα δεν είναι και τοσο ἁπλὰ ὄσο θέλουν νὰ σας τα παρουσιάζουν;
Μ.: Ναί, ἀλλά...
Ο.: Δεν υπάρχει ἀλλά. Ὑπάρχει επιστροφη στην ἀλήθεια. Ἀπελευθερωθείτε απο τον εγκλωβισμο σας και επιστρέψτε στὴν Ἐκκλησία μᾶς ἀπ’ τὴν ὁποία καὶ φύγατε, χωρὶς νὰ ἔχετε μελετήσει καὶ χωρὶς νὰ γνωρίζετε τί ἐστὶ ἀλήθεια.
Ο.: Θὰ ἤθελες νὰ μου δώσεις τὰ στοιχεῖα σου και τὸ τηλέφωνο σου ῶστε νὰ ἔχουμε ἐπικοινωνία;
(Ἐκείνη την στιγμή, στην ερώτηση αυτη, πετάχτηκε κάποιο ἄλλο θύμα τῆς Σκοπιᾶς καὶ εἶπε τὸ ἑξῆς ἀμίμητο: Αὐτὰ ἀποτελοῦν προσωπικὰ δεδομένα!!!!).
Οἰ Ορθόδοξοι πιστοὶ που παρακολουθοῦσαν, μὲ λύπη κινοῦσαν τὰ κεφάλια τους, και έκαναν τὸ σταυρὸ τοὺς μπροστά στην πλάνη και στο αλλοπρόσαλλο των ανθρώπων αὐτῶν ποὺ εἶχαν τὸ θράσος καὶ κυρίως τὴν ἀνοησία, νὰ τοὺς ἐπισκεφθοῦν τέτοια μέρα στὴν πόλη τους.
Οἰ δε Μ.τ.Ι. ὑπέστησαν τετοιο σοκ που δεν μπορούσαν πλεον καν νὰ σταθοῦν ὄρθιοι (πόσο μᾶλλον νὰ συνεχίσουν τὸν διάλογο). Γι’ αὐτὸ καὶ ἐξουθενωμένοι, κλείστηκαν στὸ αὐτοκίνητό τους, ἄνοιξαν τὰ μπουκαλάκια μὲ τὸ νερό, ὥστε νὰ πιοῦν καὶ νὰ συνέλθουν, καὶ ὡς «βρεγμένες γάτες»... ἐπέστρεψαν οἴκαδε...
Υ.Γ. Πρώτα ὀ Θεός, ἀργότερα, θὰ ἀναφέρουμε καὶ ἄλλους τέτοιους «τραγικοὺς» διαλόγους που πραγματοποιήθηκαν με «σοφὲς κεφαλὲς» τοῦ Μπρούκλυν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου