Ὄταν λογαριάζει κανείς, χωρίς τόν ξενοδόχο ἤ Καλά δέν ήξερες, δέν ρωτοῦσες νά μάθεις;

Γράφει ο Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης.

Ἀν κανεῖς βρισκόταν στην Κόνιτσα το Σάββατο του Λαζάρου, θά ἔβλεπε στήν πράξη τί θά πεί «ἄτακτη φυγη» καί ταυτοχρόνως θα διαπίστωνε τή θρασύτητα και τη δειλία (ἤτοι: θρασυδειλία) τῶν ὀπαδῶν τῆς «Σκοπιᾶς».
Ἀλλά ἄς παρουμε τα πράγματα ἀπο την ἀρχή.Ἐδῶ καί τρία ἔτη ειχε ξεκινήσει μια επικοινωνια, τόσο προφορική, ὅσο, κυρίως, γραπτή, μεταξύ ἑνός ἐκ των ιεροκηρύκων της Μητροπολεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης και των ὑπευθύνων τῶν «Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβά» τῆς περιοχῆς τῶν Ἰωαννίνων.

(Καί ἐπειδή, ὠς συνήθως, οἰ Μ.τ.Ι., ὄταν δεν τους συμφέρει κατι, προσπαθούν να το διαψεύσουν, κυρίως οταν ὀ διάλογος γινεται προφορικως, για αυτό τα γραπτα που υπαρχουν, και μένουν - scripta manent – ἀποδεικνύουν τοῦ λόγου τό ἀληθές.)
Ἡ κατάληξη λοιπόν, του γραπτού αυτου διαλογου ἦταν, προσφάτως, ὀ υπεύθυνος των Μ.τ.Ι. των Ιωαννίνων, νά ἀρνηθεί να συνεχίσει, στέλνοντας μήνυμα ὄτι η ἐπικοινωνία διακοπτεται.
Τοῦτο δέ ἔγινε διοτι του ηταν ἐντελῶς ἀδύνατο νά ἀπαντήσει στά...καίρια ἐρωτήματα πού τοῦ εἶχαν τεθεῖ καί ἐνώπιον ἄλλων προσώπων εἶχε ὑποσχεθεῖ ὅτι θά ἐρευνήσει καί θά ἀπαντήσει. Ἐρωτήματα τά ὁποῖα φυσικά τίναζαν στόν ἀέρα ὅλο τό σαθρό οἰκοδόμημα τῆς Ἑταιρείας, καί συνάμα ἀποδείκνυαν τήν ἀγραμματοσύνη τῶν θυμάτων τῆς Σκοπιᾶς περί τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί γενικώτερα τήν γενική ἀλλά καί ἐκκλησιαστική ἱστορία...
Καί ἐνώ φάνηκε πως έκλεινε το ὅλον θέμα μέ την υποχώρηση (μέ ἐλαφρά πηδηματάκια) τού «ἀρχηγοῦ» των Μ.τ.Ι., ἀφήνοντας τον έκθετο στόν λαό της Κονίτσης, πού γνώριζε μέ κάθε λεπτομέρεια τήν ὅλη ἐξέλιξη τοῦ διαλόγου, ξαφνικά, τό «ὡραῖο πρωινό» του Σαββάτου τοῦ Λαζάρου, «οἱ σοφές κεφαλές τῶν ταγῶν» ἔκαναν τήν γκάφα τους καί ἡ Κόνιτσα «γέμισε» μέ συνεργεῖα τῶν Μ.τ.Ι.
Ξεκίνησαν λοιπόν «οἰ ευγενεῖς κύριοι καί κυρίες» τό μοίρασμα προσκλήσεων γιά κάποια ἐκδήλωση πού ἑτοίμαζαν...
Ἀπό δῶ και κάτω φιλοι μου, ξεκινᾶ «τό μαρτύριο» των «Μαρτύρων του Ἰεχωβά».
Ὄταν οἱ κάτοικοι της Κονίτσης συνειδητοποίησαν τί πραγματικά συμβαίνει, και ποιοι ἦταν οἱ ἀπρόσκλητοι αὐτοί ἐπισκέπτες πού χτυποῦσαν τίς πόρτες τούς (τό ἀστεῖο, ἐκτός τῶν ἄλλων, εἶναι ὅτι κάποιοι καταστηματάρχες στήν ἀρχή τούς πέρασαν γιά τό Σ.Δ.Ο.Ε.... καί τούς ἔδιναν πολλές εὐχές...), τό τί ἄκουσαν δέν περιγράφεται... Ἀμέσως τότε τά τηλέφωνα «πῆραν φωτιά» καί ἐνημέρωσαν τούς ἱερεῖς καί, κυρίως τόν ὑπεύθυνο ἱεροκήρυκα ἐπί τῶν αἱρέσεων, ὁ ὁποῖος, καί σέ ἀνύποπτο χρόνο εἶχε ἐνημερώσει τούς πιστούς γιά τό τί ἐστί «Σκοπιά» καί ὅτι ἄν «σκάσουν μύτη», ἀμέσως νά τόν ἐνημερώσουν, πράγμα πού, ὅπως εἴπαμε, πραγματοποιήθηκε ἐν τῷ ἅμα.
Στή συνέχεια, μπορεῖτε φιλοι μου, νά ἀπολαύσετε διαλόγους «ἀπείρου κάλλους» (δειγματοληπτικῶς) ἀπό τήν ἐξέλιξη τῆς ἐπιχείρησης τῶν Μ.τ.Ι. «Λύκοι στά πρόβατα», καί εἶστε ἐλεύθεροι νά γελάσετε ἤ νά κλαύσετε ἤ μᾶλλον νά γελάσετε ἕως δακρύων.
Ἱεροκῆρυξ: Καλημέρα σας κύριοι. Ποιοι εῖστε και από που ηρθατε;
Μ.τ.Ι. : Καλημέρα κύριε! Εἴμαστε ἀπό τή Θεσσαλονίκη καί ἤρθαμε ἀπό τά Γιάννενα γιά νά φέρουμε τό λόγο τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους. (δηλαδή, ἀπό τήν πόλη ἔρχομαι καί στήν κορφή κανέλα)
Ι.: Γνωρίζετε ποῦ ἤρθατε; Τούς ἀνθρώπους ἐδῶ τους νομίζετε γιά ἀθέους ἤ γιά εἰδωλολάτρες, ποῦ ἤρθατε νά τούς μιλήσετε γιά τό Θεό;
Μ.τ.Ι. : (σιωπή...) (ἄλλωστε, τί νά ἔλεγαν...;)
Ι.: Γνωρίζετε ἐσεῖς ποιός εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ;
Μ.τ.Ι. : Γνωρίζουμε. Εἶναι τό Εὐαγγέλιο.
Ι.: Καί ποιός σᾶς βεβαιώνει ὅτι αὐτό ποῦ κρατᾶτε εἶναι τό Εὐαγγέλιο;
Μ.τ.Ι.: Μιλάει γιά τό Θεό.
Ι.: Ἑκατομμύρια βιβλία μιλοῦν περί Θεοῦ. Εἶναι ὅλα αὐτά Εὐαγγέλιο;
Μ.τ.Ι.: Τό ἔγραψαν οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ.
Ι.: Ὁ Ματθαῖος καί ὁ Ἰωάννης, ἦταν μαθητές τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Μάρκος καί ὁ Λουκᾶς δέν ἦταν. Πῶς λοιπόν ἔχετε τά κείμενά τους στό Εὐαγγέλιο;
(ἐν τω μεταξύ αρχισε να μαζευεται κόσμος, και να απαιτεῖ διάλογο καί νά ἀπαντήσουν στίς ἐρωτήσεις πού τούς ὑποβάλλονταν...)
Μ.τ.Ι.: Ξέρετε, τώρα δέν μποροῦμε νά μιλήσουμε...
Ι.: Μά, πῶς δέν μπορεῖτε; Γιά αὐτό ἀκριβῶς δέν ἤρθατε; Δέν μᾶς εἴπατε ὅτι ἤρθατε γιά νά μᾶς φέρετε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ; Λοιπόν, «ἰδού στάδιον δόξης λαμπρόν». Ἀπαντῆστε μας, διότι συλλαμβάνεστε νά μήν γνωρίζετε οὔτε τά στοιχειώδη αὐτῶν γιά τά ὁποία ἤρθατε νά μᾶς κάνετε λόγο.
Μ.τ.Ι.: Φαίνεται νά γνωρίζετε πολλά...
Ι.: Περισσότερα ἀπ’ ὅσα φαντάζεστε. Ἀλλά τό θέμα δέν εἶναι αὐτό. Ἀπαντῆστε μας, τί εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ;
Μ.τ.Ι.: (χάνοντας τά λόγια τους καί μέσα σέ πολλή ταραχή) Αὐτό δέν εἶναι δική μας δουλειά. Δικό μας ἔργο εἶναι νά μεταφέρουμε τό λόγο τοῦ Θεοῦ. (δήλ. τρία πουλάκια κάθονται...)
(νά σημειώσετε δε, ὄτι το προσωπο αὐτο που εκπροσωπούσε στον διαλογο αυτό τους Μ.τ.Ι. συστήθηκε ὠς δικηγόρος...)

Ἄλλος διάλογος τώρα, μέ διαφορετικό συνεργεῖο:
Ὀρθόδοξος: Γιατί επιμενετε να ὀνομάζεστε «Μάρτυρες του Ιεχωβά»;
Μ.τ.Ι.: Γιατί αὐτό εἶναι τό πραγματικό ὄνομα τοῦ Θεοῦ πού σώζεται ὁ ἄνθρωπος.
Ο.: Ὥστε, ἄν ὁ πιστός δέν ὀνομάζει τόν Θεό μέ τό ὄνομα «Ἰεχωβά» δέν σώζεται;
Μ.τ.Ι.: Ὄχι.
Ο.: Ποιός ἑρμηνεύει καλύτερα τήν Παλαιά Διαθήκη; Οἱ Ἀπόστολοι ἤ ἡ Ἑταιρεία;
Μ.τ.Ι.: Φυσικά οἱ Ἀπόστολοι.
Ο.: Γιατί τότε πουθενά στήν Καινή Διαθήκη οἱ Ἀπόστολοι, δέν ἀναφέρουν τό Θεό μέ τό ὄνομα αὐτό; Μήπως εἶχαν πλάνη; Ἤ μήπως δέν σώθηκαν καί οἱ Ἀπόστολοι;
Μ.τ.Ι. Ὑπάρχουν κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης πού ἀναφέρουν τό Θεό μέ τό ὄνομα «Ἰεχωβά».
Ο.: Φέρτε μᾶς αὐτά τά κείμενα νά τά μελετήσουμε.
Μ.τ.Ι.: Ξέρετε, κάηκαν αὐτά τά κείμενα...
(τό τι γέλιο επεσε απο τον κοσμο που παρακολουθούσε τον διαλογο, δεν περιγράφεται).

Ἄλλος διάλογος, μέ κληρικούς καί συνεργεῖο τῶν Μ.τ.Ι.:
Κληρικός: Καλημέρα παιδιά, ἀπο πού μας ερχεστε;
Μ.τ.Ι.: (γεμάτοι ταραχή, εἰρωνία καί μέ κραυγές) Ἀπό τήν Ἀγγλία!
Κ.: Ἅ! Πολύ ὡραία, τότε θά κάνουμε καί διάλογο στήν ἀγγλική! Do you speak English?
Μ.τ.Ι.: (τρέμοντας, μέ πεσμένα τά αὐτιά καί μέ φωνή πού μόλις ἀκουγόταν) Ὄχι, ὄχι, ἀπό τήν Ἑλλάδα ἤρθαμε... (λές καί ἡ Κόνιτσα βρίσκεται ἐκτός Ἑλλάδος καί ἦρθαν ἀπ’ ἔξω...)
Κ.: Καί τί θέλετε;
Μ.τ.Ι.: Νά μιλήσουμε στό ποίμνιο.
Κ.: Ἑπομένως, ἀφοῦ ὀνομάζετε ποίμνιο τούς πιστούς, ἄρα ἀναγνωρίζετε ὅτι ἔχουν καί ποιμένες. Ἔτσι δέν εἶναι παιδιά;
Μ.τ.Ι.: ...Ε, ε...ὄχι ἀκριβῶς, ...ἀλλά τώρα ἔχουμε ἄλλη δουλειά. Ὁ Χριστός δέν εἶπε νά μιλοῦμε δημόσια ἀλλά νά πηγαίνουμε στά σπίτια...
(τά σπαρταριστά γελια των Κονιτσιωτων, μᾶλλον θά ἀκούστηκαν στήν Πίνδο).

Σέ ἄλλο σημεῖο της πόλεως, παρόμοιος διάλογος:
Μ.τ.Ι.: Ἤρθαμε νά σας μιλήσουμε.
Ὀρθόδοξοι: Μπράβο παιδιά. Αὐτό θέλουμε κι ἐμεῖς. Καί γιά νά μήν κάνετε τόσο κόπο, ἀπό σπίτι σέ σπίτι, νά μαζευτοῦμε ὅλοι, νά φέρετε τούς δικούς σας, νά φέρουμε κι ἐμεῖς τούς δικούς μας, ἐμεῖς δέν θά μιλοῦμε, καί θά ἀκούσουμε πῶς θά μιλήσετε μέ τούς ποιμένες μας.
Μ.τ.Ι.: Ε... ὄχι αὐτό.
Ο.: Καί γιατί ὄχι αὐτό;
Μ.τ.Ι.: Γιατί ὁ Χριστός ἀπαγορεύει τή δημοσιότητα.
Ο.: (γέλια καί ταυτοχρόνως οἰκτιρολογίες) Ἐντάξει παιδιά. Ὅπως θέλετε. Μέσα σέ σπίτι. Θά φωνάξουμε τούς ἱερεῖς μας καί ἐλᾶτε νά μιλήσουμε μέσα στό σπίτι.
Μ.τ.Ι.: Ε... ὄχι τούς ἱερεῖς.
Ο.: Καί γιατί ὄχι; Μήπως καί αὐτό τό ἀπαγορεύει τό Εὐαγγέλιο; Μήπως λέει πουθενά οἱ ἀπόστολοι καί οἱ πιστοί νά μιλοῦν μόνο σέ λαϊκούς καί ὄχι στούς κληρικούς;
Μ.τ.Ι.: Ἐμεῖς κάνουμε ὅ, τί λέει τό Εὐαγγέλιο...
Ο.: (μέσα σέ γέλια) Ρέ παιδιά, δέν πάτε νά κάνετε καμμιά ἄλλη δουλειά γιά νά μήν ἐξευτελίζεστε τόσο πολύ;

Παρενθετικά δέ, νά προσθέσουμε οτι ειχε κάνει τό λάθος, νά βρίσκεται στήν Κόνιτσα καί ὁ ὑπεύθυνος τῶν Μ.τ.Ι. τῶν Ἰωαννίνων, ὄ ὁποῖος τό «ἔπαιζε» ἡγέτης, πλήν ὅμως λογαρίασε ὁ ταλαίπωρος «χωρίς τόν ξενοδόχο», μᾶλλον χωρίς τούς ποιμένες...
Εἶχε δέ καταστρώσει καί τό ἑξῆς σατανικό σχέδιο: ζήτησε ἀπό τόν ἱεροκήρυκα συνάντηση στό σπίτι του, γιά δῆθεν συζήτηση. Ὁ κύριος ὅμως σκοπός του δέν ἦταν φυσικά ὁ διαλογος (τόν ὁποῖο εἶχε διακόψει, ὅπως εἴπαμε πρίν, φεύγοντας «μέ ἐλαφρά πηδηματάκια» κατά τό δή λεγόμενον, ἐξευτελιζόμενος στόν κλῆρο καί τόν λαό τῆς Κονίτσης), ἀλλά ὁ σκοπός τοῦ ἦταν νά ἐγκλωβίσει τόν ἱεροκήρυκα, ὥστε τά «κοπέλια» του νά γυρίζουν ἀνενόχλητοι στήν πόλη.
Φυσικά «ἔπεσε σέ ὕφαλο». Στήν προσκληση – πρόκληση αὐτή ὀ ιεροκήρυξ, που αμέσως ἀντελήφθη την παγίδα, τοῦ ἀπάντησε: Ναί στή συνάντηση, μέ τήν προϋπόθεση ὅμως ὅτι θά παραβρίσκονται καί ὅλοι οἱ «ἐπισκέπτες» φίλοι του.
Στην προταση αυτή ὄ «chief» (ἀρχηγός) τά ἔχασε καί φυσικά ἀρνήθηκε. Ἑπόμενο ἦταν ἄλλωστε. Δέν ἤθελε νά ἐξευτελιστεῖ ὁ ἄνθρωπος τώρα μπροστά στούς δικούς του, καί μάλιστα στούς «μαθητές» του... Αὐτό ὅμως πού φοβήθηκε, τοῦτο καί ἔπαθε, καί μάλιστα στόν ὑπερθετικό βαθμό.
Γιατί; Διότι ο ιεροκηρυξ, μαζί και με ἄλλους κληρικούς και τον πιστο λαό που ειχε ἀρχισει να συγκεντρώνεται, πρότειναν, ἤ συγκέντρωση στήν κεντρική πλατεία ἤ στήν μεγάλη αἴθουσα τοῦ δημαρχειακοῦ μεγάρου. Ζήτησαν ἀνοιχτό διάλογο μεταξύ τῶν ὀρθοδόξων καί τῶν «ταγῶν» τῆς Σκοπιᾶς.
Στην προταση αυτή δημιουργήθηκε τετοια σύγχυση και τετοιος πανικος στους Μ.τ.Ι., που οι μέχρι τοτε «ἤρεμοι» καί «εὐγενεῖς» καί «καλοσυνάτοι» πέταξαν τήν προβιά πού φοροῦσαν, ἔχασαν τήν φαινομενική τους ψυχραιμία καί ἄρχισαν νά φωνασκοῦν καί νά λένε λόγια πού οὔτε οἱ ἴδιοι καταλάβαιναν τί ἔλεγαν...
Καί ἐνώ οι ταλαίπωροι «Μάρτυρες» ἔπεσαν οἱ ἴδιοι στην παγίδα πού πῆγαν νά στήσουν, δόθηκε ἐντολή νά χτυπήσουν ἐπί ἀρκετή ὥρα οἱ καμπάνες τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στήν κεντρική πλατεία, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀρχίσει νά συγκεντρώνεται ὅλο καί περισσότερο ὁ πιστός λαός πού ἐντωσούτω εἶχε μάθει τό τί γινόταν.
Τό τί ἀκολούθησε φίλοι μου ὅταν τά «παλικάρια» τῆς Σκοπιᾶς συνειδητοποίησαν τήν γκάφα τους, εἶναι ἀνώτερο πάσης περιγραφῆς. Ὁ «ἀρχηγός» τῆς ἀποστολῆς, τρέμοντας ἔδινε μέ τό κινητό του, τηλεφωνικές ἐντολές στά συνεργεῖα του, νά διακόψουν «πάραυτα» καί νά ἐπιβιβαστοῦν στά αὐτοκίνητα γιά ἐπιστροφή στή βάση τους...
Ἀπό την άλλη δέ, ὄσο ο πιστος λαός ἔβλεπε καί διαπίστωνε, ἀφ’ ἑνός τό ἀπύθμενο θράσος, ἀφ’ ἑτέρου τήν ἐξευτελιστική τους δειλία μπροστά στήν ἀλήθεια, τόσο καί ἐπέμενε μέ ἔντονες φωνές νά πραγματοποιηθεῖ δημόσιος διάλογος...
Τό νόστιμο τωρα της υποθέσεως ειναι τοῦτο: Κάποια κυρία απο τα συνεργεία των Μ.τ.Ι., μπροστά στους κληρικους μιλούσε τηλεφωνικως με τον «ἔχοντα τό γενικόν προσταγμα». Ο ιεροκήρυξ της ζήτησε τή συσκευή της για νά πει δυο λόγια στόν «Big Brother». Πράγματι, ἡ ἐν λόγω κυρία ἔδωσε τό κινητό, χωρίς ὅμως νά ἐνημερώσει τόν συνομιλητή της. Ὅποτε ὁ ἱεροκήρυκας ἀκούει τόν ἀρχηγό, μεταξύ τῶν ἄλλων, νά λέει, νομίζοντας ὅτι ἀπευθύνεται στήν κυρία: « σηκωθῆτε ἀμέσως νά φύγετε, μή μιλᾶτε καθόλου μέ αὐτόν (τόν ἱεροκήρυκα δηλαδή), μαζέψτε τά ἀμέσως καί μπεῖτε στά αὐτοκίνητα γιά Γιάννενα»... Καί ὁ ἱεροκήρυκας τοῦ λέει: «Ξέρεις, εἶμαι ὁ τάδε γιά τόν ὁποῖον μιλᾶς»! Θά ρωτήσετε τώρα φίλοι μου, τί συνέβη; Ἡ παρατεταμένη σιωπή τοῦ «ἀρχηγοῦ», ἔδινε τήν ἐντύπωση ὅτι ἴσως κάτι ἔπαθε ὁ ἀνθρωπάκος... Χρειάστηκε νά πάρει καί πάλι ἡ κυρία τό ἀκουστικό καί νά τοῦ μιλήσει γιά νά συνέλθει...
Θά μπορούσαμε νά καταγράψουμε σελίδες ὁλοκληρες από τα ὄσα «ἔλαβον χώραν» καί θά μπορούσαμε ἐπίσης νά ὀνομάσουμε τήν ὅλη ἐπιχειρήση τῶν Μ.τ.Ι., «Οἱ λέοντες πού ἔγιναν λαγωοί»!
Αὐτό ὅμως που έκανε τους Κονιτσιώτες νά γελάσουν μέ την καρδιά τους, ἦταν τό πώς ετρεχαν και κλεινονταν μέσα στα αυτοκίνητά τους και πως ἔφευγαν για τα Ἰωάννινα. Στήν κυριολεξία γίνονταν καπνός. Προφανῶς προμηνύοντας τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως καί τό πάθημα τῶν ἐχθρῶν του Χριστοῦ : «Ὡς ἐκλείπει καπνός ἐκλιπέτωσαν...».
Ἀλλ’ ἐκτός του γελοιου, ὑπάρχει και ἠ δραματική σελιδα στήν ὄλη «φιέστα» του Watchtower, δηλαδή τῆς Σκοπιᾶς (μᾶλλον τοῦ πύργου τῆς Βαβέλ). Ὅταν ἕνας ἱερέας τῆς Κονίτσης ἔβγαλε τόν Τίμιο Σταυρό καί εὐλόγησε ἕνα ζευγάρι Μ.τ.Ι., αὐτοί ταράχτηκαν τόσο πολύ πού φώναζαν καί ἔκαναν τέτοιες σπασμωδικές κινήσεις, ὥστε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί Χριστιανοί, ἔζησαν στήν πράξη τί θά πεῖ «δαιμόνιό της αἱρέσεως»...
Τέλος φιλοι μου, οἱ ὀπαδοί της Σκοπιᾶς, ὑπέστησαν τέτοια πανωλεθρία πού δέ θά τό λησμονήσουν ποτέ. Ὁ ἄνθρωπος δέ πού τούς ὁδήγησε στήν Κόνιτσα, ἐξευτελίστηκε τριπλά: α) διότι ὁ ἱεροκήρυκας, δέν ἔπεσε στήν παγίδα του ὥστε νά ἐγκλωβιστεῖ στό σπίτι, κάτι δήλ. ποῦ θά εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα, οἱ λύκοι νά γυρίζουν ἀνενόχλητα στό ποίμνιο. Ἐξευτελίστηκε β) διότι ἔμαθαν οἱ ἄλλοι Μ.τ.Ι. ἀπό Ἀθήνα καί Θεσσαλονίκη τόν διάλογο πού εἶχε προηγηθεῖ καί ὅτι δέν τολμοῦσε νά ἀπαντήσει στά ἐρωτήματα πού τοῦ εἶχαν τεθεῖ καί γ) ἐξευτελίστηκε διότι ἡ ἀποστολή τούς εἶχε πλήρη ἀποτυχία ἀφοῦ κανένας ἀπολύτως δέν τούς δέχτηκε.
Εἶναι ἐπίσης χαρακτηριστικό αὐτό που τους εἶπε κάποιος απλος, πλήν ὅμως πιστός και ευλαβής κατοικος της περιοχής: «Βρέ παιδιά, γνωρίζετε που ηρθατε; Καλά δέν γνωρίζατε οἱ ξένοι, δέν ρωτούσατε ὅμως πρίν ἔρθετε νά μάθετε πού πάτε καί σέ ποιούς πάτε; (Ἐξ οὐ καί ὁ ὑπότιτλος τῆς ἐπικεφαλίδας μας)». Καί συνέχισε: «Στόν τόπο ποῦ μεγάλωσε ὁ πατήρ Παϊσιος, ὁ σύγχρονος αὐτός ἅγιος, ἤρθατε; Ἤρθατε στόν τόπο ποῦ ἀγωνίστηκε ὁ Μητροπολίτης Σεβαστιανός; Ἤρθατε ρέ ταλαίπωρα παιδιά στόν τόπο τῶν ἡρώων καί τῶν μαρτύρων, γιά νά μᾶς κηρύξετε τά παραμύθια τοῦ Μπρούκλυν; Καί μόνο ἡ ἐπιλογή τοῦ τόπου πού κάνατε, δείχνει ὅτι δέν ἔχετε μυαλό στό κεφάλι σας...
Καί τό κερασάκι τῆς τούρτας: Ἐπειδή ὁ Μάρτης φέρνει καί ἀπότομες παγωνιές στήν Κόνιτσα ἡ ὁποία βρίσκεται μέσα στά πανέμορφα βουνά (καί ἀξίζει φίλοι μου νά τήν ἐπισκεφθεῖτε), μετά τήν ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου, οἱ Κονιτσιῶτες, σχολίαζαν μεταξύ τῶν ἄλλων: «οἱ προσκλήσεις καί τά διαφημιστικά τῶν ‘Γιαχωβάδων’, ἦταν ὅ,τι ἔπρεπε γιά προσάναμμα στίς ξυλόσομπες καί στά τζάκια»!
Τί νά κάνουμε φιλοι μου; Ἄς προσεχαν, κι ἄς βάλουν μυαλό!

ΥΓ. Καθώς ἔφευγε ἔνα συνεργειο των Μ.τ.Ι., ἕνας ἐκ των κληρικῶν τούς τόνισε ἐπίτηδες: «Ἀν ήρθατε γιά τήν ὄμορφη φύση, καλά κάνατε. Ἄν ὅμως ἤρθατε γιά προσηλυτισμό, μήν τό ξανακάνετε». Καί οἱ ταλαίπωροι, χωρίς νά τό σκεφθοῦν, κραύγασαν. «Θά τό ξανακάνουμε»!!! «Δηλαδή», τούς λέει ὁ ἱερεύς, «ὁμολογεῖτε ὅτι ἤρθατε καθαρά γιά προσηλυτισμό». Καί καθώς οἱ μάρτυρες τῆς Σκοπιᾶς ἔκαναν γαργάρες μή γνωρίζοντας πώς θά ξεφύγουν ἀπ’ τή νέα τους γκάφα, ἄκουσαν ἀπό κάποιον τοῦτον τόν ἐπίλογο: «Νά ἔρθετε, νά ἔρθετε βρέ παιδιά, γιατί βγάζετε γέλιο. Μά πολύ γέλιο καί μάλιστα ἀνέξοδο. Καί τό γέλιο κάνει καλό»!
Φαίνεται λοιπόν φίλοι μου, πώς ὄχι μόνο τό Hollywood, ἀλλά καί τό Brooklyn χτυπάει κορυφή στίς «ἐπιθεωρήσεις».

Καί καθώς εφευγαν (σάν) κυνηγημένοι, ὄ καθαρός αερας της Πινδου, ἔπαιρνε τον πανηγυρικό ἠχο από τις καμπάνες του Αγίου Κοσμα, καί τον μετέφεραν απο τον Σμόλικα στό Γράμμο καί ἀπό τήν Τύμφη στή Νεμέρτσικα καί στή Μουργκάνα. Στά ἡρωικά καί αἱματοβαμμένα αὐτά βουνά, ἀντιλαλώντας τή Νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν καταισχύνη τῆς Σκοπιᾶς, ἀλλά καί τήν εὐλογημένη πρόσκληση στά δύστυχα θύματα τῆς Ἑταιρείας, γιά νά ἐπιστρέψουν καί πάλι στήν κιβωτό τῆς Σωτηρίας, τουτέστιν στήν Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Νά εἴμαστε καλα, και αν χρειαστεί θά ἐπανέλθουμε.