ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ…ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΘΑ ΤΕΛΕΣΘΕΙ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΥΠΕΡ ΑΝΑΠΑΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΤΩΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΞΕΝΟΚΙΝΗΤΟ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ, ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΚΟΝΙΤΣΗΣ. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ… ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ.
Κρίσιμη καμπὴ τοῦ ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟY
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ: Ἄρθρο τοῦ: ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΕΦ. ΛΕΤΤΑ, Ταξιάρχου ε.α.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1947:
Οἱ καμπάνες στὴν ΚΟΝΙΤΣΑ χτυποῦν χαρμόσυνα καὶ......
καλοῦν τοὺς πιστοὺς στὴν Ἐκκλησία, γιὰ τὸν Ἑορτασμὸ τοῦ Μεγίστου Γεγονότος τῆς Χριστιανοσύνης, τὴν Ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τὴν ἴδια στιγμὴ οἱ ἄθεοι κομμουνιστοσυμμορῖτες (Κ/Σ), ἐπιτίθενται κατὰ χιλιάδες γιὰ νὰ καταλάβουν τὴν πόλη. Ὀρυμαγδὸς πυροβόλων καὶ ὅλμων, διακόπτει τὴν Θεία Λειτουργία.
Ἡ μεγάλη καὶ Ἱστορικὴ Μάχη τῆς Κονίτσης εἶχε ἀρχίσει. Γιὰ νὰ καταλήξει μὲ τὴ θέληση τοῦ Νεογέννητου Χριστοῦ σὲ πανωλεθρία τοῦ ἄθεου καὶ ἀσεβῆ ἐχθροῦ καὶ σὲ θριαμβευτικὴ ὅσο καὶ ἀποφασιστικὴ Νίκη τῆς Πατρίδας.
Ἡ Ἑλλάδα σώθηκε στὸ παρὰ πέντε. Καὶ ἡ Κόνιτσα συνδέθηκε ἄρρηκτα μὲ τὰ Χριστούγεννα, τὴ Μέγιστη Γιορτὴ τῆς Χριστιανοσύνης. Ἀλλὰ ἂς δοῦμε, ὅσο γίνεται συνοπτικά, πὼς ἐξελίχθησαν τὰ γεγονότα.
ΑΡΧΙΖΕΙ Ο ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟΣ:
Μόλις εἶχε περάσει ἕνας χρόνος καὶ κάτι ἀπὸ τὴ γνωστὴ συμφωνία τῆς Βάρκιζας, τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1945, μὲ τὴν ὁποία ἔμπαινε τέρμα στὰ φοβερὰ Δεκεμβριανά του 1944 καὶ τοῦ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Οἱ Ἐλασῖτες μὲ ἀπόφαση τοῦ Κ.Κ.Ε. ἀπέκρυψαν ὅλον τὸν χρήσιμο ὁπλισμὸ τοὺς - παρὰ τὴ συμφωνία - καὶ ἔφυγαν γιὰ τὴν τότε Κομμουνιστικὴ Γιουγκοσλαβία τοῦ Τίτο. Ἐγκαταστάθηκαν στὸ Μπουλκὲτ καὶ ἄρχισαν ἀμέσως νὰ ἀναδιοργανώνονται, ἀποφασισμένοι νὰ ἐπανέλθουν δριμύτεροι. Σκοπὸς ἡ ἐπιβολὴ διὰ τῶν ὅπλων τοῦ κομμουνισμοῦ στὴν Ἑλλάδα.
Ἀπρίλιος 1946. Ἰσχυρὴ Κομμουνιστικὴ Συμμορία ἐπετίθεται αἰφνιδιαστικὰ κατὰ τοῦ Ἀστυνομικοῦ Σταθμοῦ στὸ Λιτόχωρο καὶ τὸν ἐξοντώνει. Ὁ φοβερὸς τριετὴς συμμοριτοπόλεμος, ὅπως ἦταν γνωστὸς ἢ Ἐμφύλιος ὅπως ἀργότερα ἀποκλήθηκε γιὰ λόγους πολιτικῆς σκοπιμότητος, εἶχε ἀρχίσει.
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1946 - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1947:
Σ’ αὐτὸ τὸ χρονικὸ διάστημα, συνέβησαν πολλὰ καὶ διάφορα. Οἱ κομμουνιστοσυμμορῖτες ἢ Κ/Σ ἢ «Δημοκρατικὸς Στρατὸς» κατὰ τὸ τότε Κ.Κ.Ε., ποῦ ἦταν ὁ εἰσβολέας ἐχθρὸς μὲ συνολικὴ ἀρχικὰ δύναμη περίπου 20.000 καὶ μὲ ἀρχηγὸ τὸν Μᾶρκο Βαφειάδη, εἶχε ἁπλωθεῖ σ’ ὅλη τὴν Ἑλλάδα καὶ ἔλεγχε σχεδὸν ὅλη τὴν ὕπαιθρο χώρα. Ὅλοι οἱ ἀστυνομικοὶ σταθμοὶ κατὰ μῆκος τῶν Συνόρων καὶ στὰ Ὀρεινὰ στὸ ἐσωτερικό, εἶχαν ἐξοντωθεῖ ἢ ἀποσυρθεῖ.
Ἡ βρετανικὴ Στρ/κὴ ἀποστολή, τὴν 1η Ἀπριλίου 1947 εἶχε ἀποχωρήσει ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἀντὶ αὐτῆς εἶχε ἔλθει Ἀμερικανικὴ Ἀποστολὴ ὑπὸ τὸν Στρατηγὸ Ντουάιτ Γκρισγουολντ. Καὶ τότε ἀναγγέλθηκε ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ τὸ περίφημο καὶ σωτήριο γιὰ τὴν Ἑλλάδα, Δόγμα Τρούμαν διὰ τοῦ ὁποίου ἀποκλείονταν κομμουνιστοποίηση τῆς Ἑλλάδος.
Σ’ αὐτὸ τὸ διάστημα στὴν Ἑλλάδα ὑπῆρχε πολιτικὴ ἀστάθεια, ὁ δὲ Στρατὸς ἀνέλαβε μία σειρὰ Ἐπιχειρήσεων, τὴν ἄνοιξη καὶ τὸ καλοκαῖρι τοῦ 1947 ἐναντίον τῶν Κ/Σ, ἄνευ ὅμως οὐσιαστικοῦ ἀποτελέσματος. Οἱ Κ/Σ κατόρθωσαν νὰ διαφεύγουν καὶ νὰ περνοῦν ἄνετα τὰ Βόρεια σύνορα καὶ σὲ λίγο ἐπανέρχονταν δριμύτεροι.
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1947: ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΟΦΟΥΛΗ - ΤΣΑΛΔΑΡΗ
Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1947 τὰ Κόμματα Λαϊκῶν (Κ. Τσαλδάρη) καὶ Φιλελεύθερων (Θέμ. Σοφούλη), πρὸ τῆς τραγικῆς καταστάσεως, ἀποφάσισαν νὰ συνεργασθοῦν. Κι ἔτσι σχηματίσθηκε ἰσχυρὴ Κυβέρνηση μὲ πρωθυπουργὸ τὸν Θεμιστοκλῆ Σοφούλη. Ἄρχισε ὀργάνωση τοῦ κράτους. Ἄρχισαν συλλήψεις Κομμουνιστῶν καὶ ἀπομόνωσή τους. Ἔγινε ἐκκαθάριση τοῦ Στρατοῦ ἀπὸ τοὺς Κομμουνιστές. Οἱ ἔνοπλες δυνάμεις χάρις στὴν ἀμέριστη Ἀμερικανικὴ ὑποστήριξη, ἐνισχύθηκαν διὰ παντὸς μέσου. Καὶ ἄρχισαν νέες ἐπιχειρήσεις κατὰ τῶν Κ/Σ, οἱ ὁποῖες ὅμως δὲν ἔφεραν ἀποφασιστικὰ ἀποτελέσματα, λόγω κυρίως πολλαπλῆς καὶ ἀσυντόνιστης Ἡγεσίας τοῦ Στρατοῦ. Ἔτσι ὁ ἐχθρὸς συνεχῶς ἐνισχυόμενος ἐξακολουθοῦσε νὰ ἐλέγχει πλήρως τὴν Ὕπαιθρο χώρα.
Καὶ τότε τὸ Κ.Κ.Ε. ἀποφασίζει τὴν ἵδρυση Κομμουνιστικοῦ Κράτους. Καὶ ἐπιλέγει πρὸς τοῦτο ὡς καταλληλότερο χῶρο τὴν Ὀρεινὴ καὶ Παραμεθόριο Ἤπειρο. Τὸ κράτος αὐτὸ θὰ εἶχε εὐρεῖα προοπτικὴ καὶ ἀναμενόταν μὲ βεβαιότητα ἡ ἀναγνώρισή του ἀπὸ τὰ γειτονικὰ κομμουνιστικὰ κράτη καὶ ἀπὸ τὴν τότε Σοβιετικὴ Ἕνωση τοῦ Στάλιν, μὲ ὅλες τὶς συνέπειες ποὺ συνεπάγονταν ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἀναγνώριση.
ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ:
Γιὰ τὴν ἵδρυση αὐτοῦ του Κράτους χρειάζονταν βέβαια κάποια πόλη ποὺ νὰ εἶναι ἀσφαλὴς καὶ νὰ χρησιμοποιηθεῖ σὰν πρωτεύουσά του. Τοῦτο ἦταν ἐντελῶς ἀπαραίτητο γιὰ τὴν ἐπίσημη ἀναγνώριση αὐτοῦ του κράτους ἀρχικὰ τουλάχιστον ἀπὸ τὰ πολλὰ τότε κομμουνιστικὰ κράτη στὴν Εὐρώπη. Πρᾶγμα ποὺ θὰ εἶχε ἀποφασιστικὴ σημασία γιὰ τὴν περαιτέρω πορεία καὶ ἐξέλιξη τοῦ πολέμου ὑπὲρ τῶν κομμουνιστῶν.
Γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ ἐπιλέχθηκε ἀρχικὰ τὸ Μετσοβο. Οἱ Κ/Σ ἐπιτέθηκαν τότε στὴν περιοχὴ Μετσόβου ἀπὸ Μπαλντούμας μέχρι Ζαγοροχωρίων καὶ μέχρι πέραν τοῦ Μετσόβου μὲ πολλὲς δυνάμεις. Ἔγιναν λυσσαλέες μάχες στὶς περιοχὲς Δεμάτι καὶ Χρυσοβίτσα, χωρὶς τελικὰ ὁ ἐχθρὸς νὰ ἐπιτύχει κάτι σημαντικό, ἐξαναγκασθεῖς τελικὰ νὰ ἀποσυρθεῖ πρὸς Βορρᾶν (περιοχὴ Γράμμος). Τὴν περιοχὴ τοῦ Μετσόβου ὑπερασπίστηκε ἡ 7η ταξιαρχία μὲ τὸ 582 Τ.Π. (ὅπου ὁ γραφῶν ὑπηρετοῦσε ὡς Δ/τῆς τοῦ 4ου Λόχου), τὸ 584 Τ.Π. καὶ ἐνισχυμένη καὶ μὲ τὸ 581 Τ.Π. τῆς 43ης Ταξιαρχίας.
ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ Η ΚΟΝΙΤΣΑ:
Μετὰ τὴν ἀποτυχία του στὸ Μετσοβο, τὸ Κ.Κ.Ε. ἀποφασίζει νὰ καταλάβει τὴν Κόνιτσα, ποὺ λόγω θέσης θὰ ἦταν μία ἰδανικὴ ἕδρα καὶ πρωτεύουσα. Τὸ Κ.Κ.Ε. πίστεψε ὅτι θὰ καταλάβει τὴν Κόνιτσα. Στὶς 29 Δεκεμβρίου 1947, ὁ Μᾶρκος Βαφειάδης, ὡς Ἀρχηγὸς τῶν Κ/Σ, ἀναγγέλει τὸν σχηματισμὸ κομμουνιστικῆς κυβέρνησης, στὴν ὁποία συμμετεῖχαν σὰν ὑπουργοὶ καὶ τρεῖς (3) Σλάβοι. Καὶ ἡ Κόνιτσα περικυκλώνεται πανταχῶθεν μὲ ἰσχυρὲς δυνάμεις.
Οἱ Ἐθνικὲς Δυνάμεις μετὰ τὴν ἐπιτυχία στὸ Μετσοβο μεταφέρθηκαν ἐν μέρει ἀμέσως στὴν περιοχὴ Κόνιτσας. Συγκεκριμένα καὶ πάλι ἡ 75 Ταξιαρχία μὲ τὸ 582 Τ.Π. καὶ τὸ 584 Τ.Π. καὶ δύο μοῖρες πυροβολικοῦ ὑπὸ τὴν Διοίκηση τοῦ Σὺν/ρχοὺ Δόβα. Τὰ τάγματα εἶχαν ὀχυρωθεῖ ἐπὶ τῶν πέριξ της Κoνίτσης ὑψωμάτων. Στὸ κύριο καὶ βασικὸ ὕψωμα, τὸν προφήτη Ἠλία ἐγκαταστάθηκε τὸ 582 Τ.Π. μὲ προσωρινὸ Δ/τὴ τὸν Τὰγ/ρχὴ Περίδη (ποὺ ἀντικαθιστοῦσε τὸν ἀπουσιάζοντα Δ/τὴ Ἂντ/ρχὴ Γιαννόπουλο). Τὸ 584 Τ.Π. ἐγκαταστάθηκε δυτικά της Κονίτσης καὶ τοῦ προφήτη Ἠλία ἀλλὰ σὲ ἐπαφὴ μετ’ αὐτοῦ.
Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΟΝΙΤΣHΣ:
Ξημερώνοντας Χριστούγεννα 1947, οἱ Κ/Σ ἐξαπέλυσαν μεγάλη ἐπίθεση κατὰ τῆς ἀμυντικῆς τοποθεσίας τῆς Κονίτσης, μὲ δύναμη δύο (2) ταξιαρχιῶν ὑπὸ τοὺς ἀρχισυμμορῖτες Σοφιανὸν καὶ Παλαιολόγον. Ὅλη ἡ τοποθεσία φλέγεται ἀπὸ ὀρυμαγδὸ πυροβολικοῦ καὶ ὅλμων. Τὸ ἀριστερὰ (δυτικὰ) 584 Τ.Π. μετὰ σκληρὸ ἀγῶνα καὶ κινδυνεῦον νὰ περικυκλωθεῖ, ἐξαναγκάζεται σὲ σύμπτυξη στὶς παρυφὲς τῆς Κoνίτσης. Εὐτυχῶς ὅμως ὁ Προφήτης Ἠλίας - τὸ βασικὸ στήριγμα τῆς πόλης - ἀπέκρουσε ὅλες τὶς λυσσώδεις ἐπιθέσεις τῶν Κ/Σ ποὺ ἔφθασαν καὶ σὲ ἀπόσταση ὀλίγων μέτρων, καὶ ἔμεινε ἀπόρθητος. Ὁ προφήτης Ἠλίας καὶ οἱ ἐπὶ αὐτοῦ Ἐθνικὲς δυνάμεις ἔσωσαν τὴν Κόνιτσα. Ὅλες οἱ ἐν συνέχειᾳ ἐπιθέσεις κατ’ αὐτοῦ ἀποκρούστηκαν μὲ βαρειὲς ἀπώλειες ἑκατέρωθεν.
Στὸν ἴδιο χρόνο ἄλλες ἐχθρικὲς δυνάμεις κατέλαβαν τὴ Γέφυρα Μπουραζανίου, ἀνατρέποντας τὸν ἐπὶ τῶν ἐγγὺς ὑψωμάτων 3ον λόχον τοῦ 582 Τ.Π., ὁ ὁποῖος διασκορπίστηκε, ὁ δὲ Διοικητὴς τοῦ ὑπολοχαγὸς Βῆτος ἐφονεύθη. Ὁ ἐχθρὸς προέλασε καὶ τὶς ἑπόμενες ἑπτὰ (7) μέρες κατέλαβε ὅλα τὰ πέριξ της ὁδοῦ Κόνιτσας - Ἰωαννίνων ὑψώματα, φτάνοντας μέχρι Καλπάκιον. Ἡ Κόνιτσα ἔτσι ἀπομονώθηκε πανταχόθεν καὶ ὁ κίνδυνος γιὰ τὴν πόλη ἦταν μέγιστος. Ὅμως ὁ Προφήτης Ἠλίας ἄντεξε. Καὶ οἱ ἐπ’ αὐτοῦ ἡρωικὰ μαχόμενοι νύχτα καὶ μέρα, ἀπέκρουσαν ὅλες τὶς ἐπιθέσεις τοῦ ἐχθροῦ σ’ αὐτὸ τὸ κρίσιμο χρονικὸ διάστημα.
Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ:
Στὸ μεταξὺ κατέφθασαν στὸ Καλπάκι καὶ ἐγγὺς αὐτοῦ, ἐνισχύσεις τῶν Ἐθνικῶν Δυνάμεων, οἱ ὁποῖες ἐξαπέλυσαν γενικὴ ἀντεπίθεση ἑκατέρωθεν τῆς ὁδοῦ ΙΩΑΝΝΙΝΑ - ΚΑΛΠΑΚΙ - ΚΟΝΙΤΣΑ. Πρώτη μία (01) μοῖρα Καταδρομῶν (Λ.Ο.Κ.) ὑπὸ τὸν παλαιὸν Ἱερολοχίτην Τὰγ/ρχὴν Γιάνναρην, διεισδύει νύχτα ἀπὸ τὰ Δολιανὰ καὶ διὰ μέσου τῶν ἐχθρικῶν γραμμῶν, φτάνει καὶ καταλαμβάνει κατόπιν ἄγριας μάχης, τὸ ἐπὶ τῶν συνόρων ὕψωμα Λυκόμορον, αἰφνιδιάζοντας πλήρως τὸν ἐχθρὸ καὶ ἀποκόπτοντας μία ὁδὸ διαφυγῆς του.
Ταυτόχρονα τὸ λεγόμενο Σύνταγμα Χωροφυλακῆς, ποὺ ἀποτελοῦνταν ἀπὸ πρώην ἀντάρτες τοῦ ΕΔΕΣ ὑπὸ τοὺς ἀείμνηστους ὁπλαρχηγοὺς Ἀλέκον Παπαδόπουλον καὶ Ἰωάννου Δημήτριου, διεισδύει νύχτα καὶ διὰ Βίγλας καὶ Γέφυρας Ἀώου φτάνει πρὸ τῆς Κόνιτσας στὰ νῶτα τοῦ ἐχθροῦ.
Στὸν ἴδιο χρόνο τὸ 581 Τ.Π. (43ης Ταξιαρχίας) ὑπὸ τὸν πολεμιστὴ τοῦ Ἒλ-Ἀλαμέιν καὶ τοῦ Ρίμινι ἀείμνηστον Τὰγ/ρχὴν Στυλιανὸν Τζουβαρᾶν (ὁ γραφῶν ὑπηρέτησε ὑπὸ τὶς διαταγᾶς του στὸ Ἒλ-Ἀλαμέιν ὡς Ἂντ/γὸς Διμοιρίτης), ἐπιτίθεται στὴν κατεύθυνση Καλπάκι - Δολιανὰ καὶ ἀπωθεῖ τοὺς Κ/Σ καὶ φτάνει στὸ Μπουραζάνι, μετὰ σκληρὸ ἀγῶνα.
Ταυτόχρονα ἄλλο τάγμα τῆς 43ης Ταξιαρχίας, τὸ 527 μὲ Δ/τὴ τὸν τὰγ/ρχὴ Λυγεράκη, παλαιὸν Ἐδεσίτην, ἐπιτίθεται ἀπὸ δεξιά, πρὸς Καλπάκι - Γκραμπάλα - Γέφυρα Ἀώου - Κόνιτσα.
ΝΙΚΗ. Η ΚΟΝΙΤΣΑ - ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ - ΣΩΖΟΝΤΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ:
Αὐτὲς οἱ ἐξελίξεις ἀναποδογύρισαν τὴν κατάσταση στὸ πεδίον τῆς Μάχης. Ἡ ἡρωικὴ φρουρὰ τῆς Κονίτσηςς ἀνέπνευσε.
Οἱ Κ/Σ ἄρχισαν νὰ ὑποχωροῦν παντοῦ σὲ κατάσταση φυγῆς πρὸς τὸν Γράμμον. Ἡ ἱστορικὴ μάχη τῆς Κονίτσης στὶς 3 Ἰανουαρίου 1948 εἶχε λήξει θριαμβευτικὰ ὑπὲρ τῶν Ἐθνικῶν Δυνάμεων.
Τὸ Κ.Κ.Ε. ἀπέτυχε πρὸς τὸ παρὸν στὴν προσπάθειά του, ἀλλὰ καὶ στὴν πίστη του, νὰ δημιουργήσει κράτος, ποὺ θὰ προκαλοῦσε τὴν ἄμεση ἀναγνώριση, ἀλλὰ καὶ τὴ συμμαχία μὲ τὰ κομμουνιστικὰ κράτη (ὅλα τὰ γειτονικά μας) καὶ ἴδια μὲ τὴν τότε Σοβιετικὴ Ἕνωση. Μία τέτοια ἐξέλιξη θὰ ἐπακολουθοῦσε, ἡ ἀποστολὴ φανερὰ πάσης φύσεως ἐνίσχυσης, ἀκόμα καὶ μὲ στρατιωτικὲς μονάδες.
Ὁ ἐχθρὸς θὰ μποροῦσε ἔτσι σὲ πρώτη φάση νὰ κυριαρχήσει σὲ ὅλη τὴ Βόρεια Ἑλλάδα.
Τὸ Κ.Κ.Ε. θὰ μποροῦσε τότε νὰ μεταφέρει τὴν πρωτεύουσά του ἀκόμη καὶ στὴ Θεσσαλονίκη. Μία «Ντὲ φάκτο» Διεθνὴς Ἀναγνώριση θὰ ἐπακολουθοῦσε καὶ οἱ Ἀμερικανοὶ πολὺ πιθανὸν θὰ μᾶς ἐγκατέλειπαν, ἀλλιῶς θὰ ὑποχρεώνονταν πλέον σὲ ἐνεργὸ ρόλο καὶ μὲ ἀποστολὴ στρ/κῶν δυνάμεων, πρᾶγμα ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ὁδηγήσει σὲ νέο παγκόσμιο πόλεμο.
Ἔτσι ἡ Ἑλλάδα θὰ διαμελίζονταν. Μακεδονία καὶ Θρᾴκη καὶ μέρος τῆς Ἠπείρου θὰ περιέρχονταν στοὺς Γείτονες.
Ὅλα αὐτὰ τὰ δυσάρεστα καὶ πολὺ πιθανὰ ἀπέτρεψε ἡ Ἱστορικὴ Νίκη τῆς Κόνιτσας.
ΤΟ Κ.Κ.Ε ΔΕΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΤΑΙ. ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ:
Τὸ Κ.Κ.Ε. ἐν τούτοις δὲν ἀπογοητεύτηκε ἀπὸ τὴν ἀποτυχία του στὴν Κόνιτσα καὶ προσπάθησε νὰ καταλάβει ἄλλη πόλη. Τὸ 1948 προσπάθησε στὴν Καρδίτσα καὶ στὸ Καρπενήσι ἀνεπιτυχῶς καὶ ἐν συνέχειᾳ τὸ 1949 στὴ Φλώρινα, ὅπου ὑπέστη πανωλεθρία.
Ἡ Ἑλλάδα σ’ αὐτὸ τὸ διάστημα εἶχε ἀφυπνισθεῖ, εἶχε ὀργανωθεῖ, εἶχε ἰσχυροποιηθεῖ καὶ εἶχε στρατὸ 200.000 ἀνδρῶν, πρώτης γραμμῆς, ἔμπειρον καὶ ἀποφασιστικόν.
Ὁ σπουδαῖος Ἀμερικανὸς Στρατηγὸς Βᾶν Φλὴτ εἶχε ἀναλάβει τὴν Ἀμερικανικὴ Ἀποστολή, ὁ δὲ Στρατηγὸς Ἀλέξανδρος Παπάγος, τὴν Ἀρχιστρατηγεῖα τῶν Ἑλληνικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ:
Οἱ ἄλλοι ἀγῶνες κατὰ τὸ 1948 - ἐπὶ πλέον τῶν ἤδη ἀναφερθέντων - δὲν ὑπῆρξαν ἀποτελεσματικοί, διότι ἔλειπε ὁ ἀναγκαῖος συντονισμός.
Οἱ Κ/Σ κατόρθωσαν μπαινοβγαίνοντες στὰ Βόρεια Σύνορά μας, νὰ ἀποφύγουν τὴ μεγάλη, τὴν τελικὴ ἧττα. Δὲν θὰ ἀναφερθοῦμε σὲ λεπτομέρειες τῶν ἀγώνων αὐτῶν διότι δὲν εἶναι τοῦ παρόντος θέματος.
Καὶ ἦρθε τὸ 1949. Ὁ?Παπάγος ἀρχιστράτηγος σχεδιάζει ὀργανώσεις, συντονίζει καὶ μὲ σιδηρᾶ πυγμὴ κατευθύνει τὶς ἐπιχειρήσεις. Ἀρχίζει ἀπὸ τὸ Ταίναρο, ἀπωθώντας τοὺς Κ/Σ συστηματικὰ πρὸς Βορρᾶν, ἐκκαθαρίζοντας ταυτόχρονα πλήρως τὰ μετόπισθεν.
Τελικὰ οἱ Κ/Σ τὸν Αὔγουστο τοῦ 1949, στριμωγμένοι στὸ Γράμμο καὶ στὸ Βίτσι, ὑπέστησαν πλήρη πανωλεθρία. Διέφυγον πέραν τῶν Συνόρων στὰ κομμουνιστικὰ κράτη, ὁριστικὰ καὶ τελεσίδικα. Ἡ Ἑλλάδα εἶχε σωθεῖ ἀπὸ τὸν θανάσιμο, τὸν προδοτικὸ κομμουνιστικὸ κίνδυνο.
Οἱ μάχες Γράμμου καὶ Βίτσι ἦταν φοβερές. Ἀλλὰ οἱ λεπτομέρειες δὲν εἶναι ἐπίσης τοῦ παρόντος.
ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ...
Ἂς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη τῶν χιλιάδων πεσόντων τέκνων τῆς πατρίδος, στὴν ἱστορικὴ μάχη τῆς Κόνιτσας, ἀλλὰ καὶ στὶς ἀναρίθμητες ἄλλες μάχες πρὶν καὶ μετά, ποὺ ἔδωσαν τὴ ζωή τους γιὰ τὴ Σωτηρία της. Ἂς τοὺς εἴμαστε εὐγνώμονες.
Ἂς εἴμαστε εὐγνώμονες στοὺς ἀείμνηστους πολιτικοὺς ἡγέτες, τὸν Κ. Τσαλδάρην καὶ τὸν Θεμιστοκλῆ Σοφούλη, ποὺ παραμέρισαν ἀντιθέσεις καὶ ἔδωσαν τὰ χέρια καὶ συνεργάστηκαν στενὰ καὶ εἰλικρινὰ καὶ πατριωτικὰ γιὰ χάριν τῆς Πατρίδος. Αἰωνία τους ἡ μνήμη.
Ἂς εἴμαστε εὐγνώμονες στοὺς τότε Ἀμερικανοὺς καὶ εἰδικὰ στὸν πρόεδρο Τρούμαν καὶ τὸν Στρατηγὸ Βᾶν Φλήτ, γιὰ τὴν ἀνεκτίμητη συμπαράσταση καὶ ὑποστήριξή τους καὶ τὴν ἀνεκτίμητη προσφορά τους γιὰ τὴ σωτηρία τῆς Ἑλλάδος. Ἂς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη τους.
Ἂς εἴμαστε εὐγνώμονες στὸν ἀείμνηστο Ἀρχιστράτηγο Ἄλ. Παπάγο ποὺ ἦταν ὁ πρωταγωνιστὴς τῆς τελικῆς νίκης. Ἂς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη του.
Καὶ ἂς εὐχαριστοῦμε τὸν νεογέννητον Χριστὸν τὸν δὶ’ ἠμᾶς ἐνανθρωπίσαντα θεόν, ποὺ βοήθησε τὰ παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, νὰ τὴν σώσουν ἀπὸ τοὺς ἄθεους καὶ ἀπάτριδους. Δοξασμένο ἂς εἶναι τὸ ὄνομά Του.
ΠΗΓΗ:ΚΟΝΙΤΣΑ-ΗΠΕΙΡΟΣ
Οἱ καμπάνες στὴν ΚΟΝΙΤΣΑ χτυποῦν χαρμόσυνα καὶ......
καλοῦν τοὺς πιστοὺς στὴν Ἐκκλησία, γιὰ τὸν Ἑορτασμὸ τοῦ Μεγίστου Γεγονότος τῆς Χριστιανοσύνης, τὴν Ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τὴν ἴδια στιγμὴ οἱ ἄθεοι κομμουνιστοσυμμορῖτες (Κ/Σ), ἐπιτίθενται κατὰ χιλιάδες γιὰ νὰ καταλάβουν τὴν πόλη. Ὀρυμαγδὸς πυροβόλων καὶ ὅλμων, διακόπτει τὴν Θεία Λειτουργία.
Ἡ μεγάλη καὶ Ἱστορικὴ Μάχη τῆς Κονίτσης εἶχε ἀρχίσει. Γιὰ νὰ καταλήξει μὲ τὴ θέληση τοῦ Νεογέννητου Χριστοῦ σὲ πανωλεθρία τοῦ ἄθεου καὶ ἀσεβῆ ἐχθροῦ καὶ σὲ θριαμβευτικὴ ὅσο καὶ ἀποφασιστικὴ Νίκη τῆς Πατρίδας.
Ἡ Ἑλλάδα σώθηκε στὸ παρὰ πέντε. Καὶ ἡ Κόνιτσα συνδέθηκε ἄρρηκτα μὲ τὰ Χριστούγεννα, τὴ Μέγιστη Γιορτὴ τῆς Χριστιανοσύνης. Ἀλλὰ ἂς δοῦμε, ὅσο γίνεται συνοπτικά, πὼς ἐξελίχθησαν τὰ γεγονότα.
ΑΡΧΙΖΕΙ Ο ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟΣ:
Μόλις εἶχε περάσει ἕνας χρόνος καὶ κάτι ἀπὸ τὴ γνωστὴ συμφωνία τῆς Βάρκιζας, τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1945, μὲ τὴν ὁποία ἔμπαινε τέρμα στὰ φοβερὰ Δεκεμβριανά του 1944 καὶ τοῦ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Οἱ Ἐλασῖτες μὲ ἀπόφαση τοῦ Κ.Κ.Ε. ἀπέκρυψαν ὅλον τὸν χρήσιμο ὁπλισμὸ τοὺς - παρὰ τὴ συμφωνία - καὶ ἔφυγαν γιὰ τὴν τότε Κομμουνιστικὴ Γιουγκοσλαβία τοῦ Τίτο. Ἐγκαταστάθηκαν στὸ Μπουλκὲτ καὶ ἄρχισαν ἀμέσως νὰ ἀναδιοργανώνονται, ἀποφασισμένοι νὰ ἐπανέλθουν δριμύτεροι. Σκοπὸς ἡ ἐπιβολὴ διὰ τῶν ὅπλων τοῦ κομμουνισμοῦ στὴν Ἑλλάδα.
Ἀπρίλιος 1946. Ἰσχυρὴ Κομμουνιστικὴ Συμμορία ἐπετίθεται αἰφνιδιαστικὰ κατὰ τοῦ Ἀστυνομικοῦ Σταθμοῦ στὸ Λιτόχωρο καὶ τὸν ἐξοντώνει. Ὁ φοβερὸς τριετὴς συμμοριτοπόλεμος, ὅπως ἦταν γνωστὸς ἢ Ἐμφύλιος ὅπως ἀργότερα ἀποκλήθηκε γιὰ λόγους πολιτικῆς σκοπιμότητος, εἶχε ἀρχίσει.
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1946 - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1947:
Σ’ αὐτὸ τὸ χρονικὸ διάστημα, συνέβησαν πολλὰ καὶ διάφορα. Οἱ κομμουνιστοσυμμορῖτες ἢ Κ/Σ ἢ «Δημοκρατικὸς Στρατὸς» κατὰ τὸ τότε Κ.Κ.Ε., ποῦ ἦταν ὁ εἰσβολέας ἐχθρὸς μὲ συνολικὴ ἀρχικὰ δύναμη περίπου 20.000 καὶ μὲ ἀρχηγὸ τὸν Μᾶρκο Βαφειάδη, εἶχε ἁπλωθεῖ σ’ ὅλη τὴν Ἑλλάδα καὶ ἔλεγχε σχεδὸν ὅλη τὴν ὕπαιθρο χώρα. Ὅλοι οἱ ἀστυνομικοὶ σταθμοὶ κατὰ μῆκος τῶν Συνόρων καὶ στὰ Ὀρεινὰ στὸ ἐσωτερικό, εἶχαν ἐξοντωθεῖ ἢ ἀποσυρθεῖ.
Ἡ βρετανικὴ Στρ/κὴ ἀποστολή, τὴν 1η Ἀπριλίου 1947 εἶχε ἀποχωρήσει ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἀντὶ αὐτῆς εἶχε ἔλθει Ἀμερικανικὴ Ἀποστολὴ ὑπὸ τὸν Στρατηγὸ Ντουάιτ Γκρισγουολντ. Καὶ τότε ἀναγγέλθηκε ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ τὸ περίφημο καὶ σωτήριο γιὰ τὴν Ἑλλάδα, Δόγμα Τρούμαν διὰ τοῦ ὁποίου ἀποκλείονταν κομμουνιστοποίηση τῆς Ἑλλάδος.
Σ’ αὐτὸ τὸ διάστημα στὴν Ἑλλάδα ὑπῆρχε πολιτικὴ ἀστάθεια, ὁ δὲ Στρατὸς ἀνέλαβε μία σειρὰ Ἐπιχειρήσεων, τὴν ἄνοιξη καὶ τὸ καλοκαῖρι τοῦ 1947 ἐναντίον τῶν Κ/Σ, ἄνευ ὅμως οὐσιαστικοῦ ἀποτελέσματος. Οἱ Κ/Σ κατόρθωσαν νὰ διαφεύγουν καὶ νὰ περνοῦν ἄνετα τὰ Βόρεια σύνορα καὶ σὲ λίγο ἐπανέρχονταν δριμύτεροι.
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1947: ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΟΦΟΥΛΗ - ΤΣΑΛΔΑΡΗ
Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1947 τὰ Κόμματα Λαϊκῶν (Κ. Τσαλδάρη) καὶ Φιλελεύθερων (Θέμ. Σοφούλη), πρὸ τῆς τραγικῆς καταστάσεως, ἀποφάσισαν νὰ συνεργασθοῦν. Κι ἔτσι σχηματίσθηκε ἰσχυρὴ Κυβέρνηση μὲ πρωθυπουργὸ τὸν Θεμιστοκλῆ Σοφούλη. Ἄρχισε ὀργάνωση τοῦ κράτους. Ἄρχισαν συλλήψεις Κομμουνιστῶν καὶ ἀπομόνωσή τους. Ἔγινε ἐκκαθάριση τοῦ Στρατοῦ ἀπὸ τοὺς Κομμουνιστές. Οἱ ἔνοπλες δυνάμεις χάρις στὴν ἀμέριστη Ἀμερικανικὴ ὑποστήριξη, ἐνισχύθηκαν διὰ παντὸς μέσου. Καὶ ἄρχισαν νέες ἐπιχειρήσεις κατὰ τῶν Κ/Σ, οἱ ὁποῖες ὅμως δὲν ἔφεραν ἀποφασιστικὰ ἀποτελέσματα, λόγω κυρίως πολλαπλῆς καὶ ἀσυντόνιστης Ἡγεσίας τοῦ Στρατοῦ. Ἔτσι ὁ ἐχθρὸς συνεχῶς ἐνισχυόμενος ἐξακολουθοῦσε νὰ ἐλέγχει πλήρως τὴν Ὕπαιθρο χώρα.
Καὶ τότε τὸ Κ.Κ.Ε. ἀποφασίζει τὴν ἵδρυση Κομμουνιστικοῦ Κράτους. Καὶ ἐπιλέγει πρὸς τοῦτο ὡς καταλληλότερο χῶρο τὴν Ὀρεινὴ καὶ Παραμεθόριο Ἤπειρο. Τὸ κράτος αὐτὸ θὰ εἶχε εὐρεῖα προοπτικὴ καὶ ἀναμενόταν μὲ βεβαιότητα ἡ ἀναγνώρισή του ἀπὸ τὰ γειτονικὰ κομμουνιστικὰ κράτη καὶ ἀπὸ τὴν τότε Σοβιετικὴ Ἕνωση τοῦ Στάλιν, μὲ ὅλες τὶς συνέπειες ποὺ συνεπάγονταν ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἀναγνώριση.
ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ:
Γιὰ τὴν ἵδρυση αὐτοῦ του Κράτους χρειάζονταν βέβαια κάποια πόλη ποὺ νὰ εἶναι ἀσφαλὴς καὶ νὰ χρησιμοποιηθεῖ σὰν πρωτεύουσά του. Τοῦτο ἦταν ἐντελῶς ἀπαραίτητο γιὰ τὴν ἐπίσημη ἀναγνώριση αὐτοῦ του κράτους ἀρχικὰ τουλάχιστον ἀπὸ τὰ πολλὰ τότε κομμουνιστικὰ κράτη στὴν Εὐρώπη. Πρᾶγμα ποὺ θὰ εἶχε ἀποφασιστικὴ σημασία γιὰ τὴν περαιτέρω πορεία καὶ ἐξέλιξη τοῦ πολέμου ὑπὲρ τῶν κομμουνιστῶν.
Γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ ἐπιλέχθηκε ἀρχικὰ τὸ Μετσοβο. Οἱ Κ/Σ ἐπιτέθηκαν τότε στὴν περιοχὴ Μετσόβου ἀπὸ Μπαλντούμας μέχρι Ζαγοροχωρίων καὶ μέχρι πέραν τοῦ Μετσόβου μὲ πολλὲς δυνάμεις. Ἔγιναν λυσσαλέες μάχες στὶς περιοχὲς Δεμάτι καὶ Χρυσοβίτσα, χωρὶς τελικὰ ὁ ἐχθρὸς νὰ ἐπιτύχει κάτι σημαντικό, ἐξαναγκασθεῖς τελικὰ νὰ ἀποσυρθεῖ πρὸς Βορρᾶν (περιοχὴ Γράμμος). Τὴν περιοχὴ τοῦ Μετσόβου ὑπερασπίστηκε ἡ 7η ταξιαρχία μὲ τὸ 582 Τ.Π. (ὅπου ὁ γραφῶν ὑπηρετοῦσε ὡς Δ/τῆς τοῦ 4ου Λόχου), τὸ 584 Τ.Π. καὶ ἐνισχυμένη καὶ μὲ τὸ 581 Τ.Π. τῆς 43ης Ταξιαρχίας.
ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ Η ΚΟΝΙΤΣΑ:
Μετὰ τὴν ἀποτυχία του στὸ Μετσοβο, τὸ Κ.Κ.Ε. ἀποφασίζει νὰ καταλάβει τὴν Κόνιτσα, ποὺ λόγω θέσης θὰ ἦταν μία ἰδανικὴ ἕδρα καὶ πρωτεύουσα. Τὸ Κ.Κ.Ε. πίστεψε ὅτι θὰ καταλάβει τὴν Κόνιτσα. Στὶς 29 Δεκεμβρίου 1947, ὁ Μᾶρκος Βαφειάδης, ὡς Ἀρχηγὸς τῶν Κ/Σ, ἀναγγέλει τὸν σχηματισμὸ κομμουνιστικῆς κυβέρνησης, στὴν ὁποία συμμετεῖχαν σὰν ὑπουργοὶ καὶ τρεῖς (3) Σλάβοι. Καὶ ἡ Κόνιτσα περικυκλώνεται πανταχῶθεν μὲ ἰσχυρὲς δυνάμεις.
Οἱ Ἐθνικὲς Δυνάμεις μετὰ τὴν ἐπιτυχία στὸ Μετσοβο μεταφέρθηκαν ἐν μέρει ἀμέσως στὴν περιοχὴ Κόνιτσας. Συγκεκριμένα καὶ πάλι ἡ 75 Ταξιαρχία μὲ τὸ 582 Τ.Π. καὶ τὸ 584 Τ.Π. καὶ δύο μοῖρες πυροβολικοῦ ὑπὸ τὴν Διοίκηση τοῦ Σὺν/ρχοὺ Δόβα. Τὰ τάγματα εἶχαν ὀχυρωθεῖ ἐπὶ τῶν πέριξ της Κoνίτσης ὑψωμάτων. Στὸ κύριο καὶ βασικὸ ὕψωμα, τὸν προφήτη Ἠλία ἐγκαταστάθηκε τὸ 582 Τ.Π. μὲ προσωρινὸ Δ/τὴ τὸν Τὰγ/ρχὴ Περίδη (ποὺ ἀντικαθιστοῦσε τὸν ἀπουσιάζοντα Δ/τὴ Ἂντ/ρχὴ Γιαννόπουλο). Τὸ 584 Τ.Π. ἐγκαταστάθηκε δυτικά της Κονίτσης καὶ τοῦ προφήτη Ἠλία ἀλλὰ σὲ ἐπαφὴ μετ’ αὐτοῦ.
Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΟΝΙΤΣHΣ:
Ξημερώνοντας Χριστούγεννα 1947, οἱ Κ/Σ ἐξαπέλυσαν μεγάλη ἐπίθεση κατὰ τῆς ἀμυντικῆς τοποθεσίας τῆς Κονίτσης, μὲ δύναμη δύο (2) ταξιαρχιῶν ὑπὸ τοὺς ἀρχισυμμορῖτες Σοφιανὸν καὶ Παλαιολόγον. Ὅλη ἡ τοποθεσία φλέγεται ἀπὸ ὀρυμαγδὸ πυροβολικοῦ καὶ ὅλμων. Τὸ ἀριστερὰ (δυτικὰ) 584 Τ.Π. μετὰ σκληρὸ ἀγῶνα καὶ κινδυνεῦον νὰ περικυκλωθεῖ, ἐξαναγκάζεται σὲ σύμπτυξη στὶς παρυφὲς τῆς Κoνίτσης. Εὐτυχῶς ὅμως ὁ Προφήτης Ἠλίας - τὸ βασικὸ στήριγμα τῆς πόλης - ἀπέκρουσε ὅλες τὶς λυσσώδεις ἐπιθέσεις τῶν Κ/Σ ποὺ ἔφθασαν καὶ σὲ ἀπόσταση ὀλίγων μέτρων, καὶ ἔμεινε ἀπόρθητος. Ὁ προφήτης Ἠλίας καὶ οἱ ἐπὶ αὐτοῦ Ἐθνικὲς δυνάμεις ἔσωσαν τὴν Κόνιτσα. Ὅλες οἱ ἐν συνέχειᾳ ἐπιθέσεις κατ’ αὐτοῦ ἀποκρούστηκαν μὲ βαρειὲς ἀπώλειες ἑκατέρωθεν.
Στὸν ἴδιο χρόνο ἄλλες ἐχθρικὲς δυνάμεις κατέλαβαν τὴ Γέφυρα Μπουραζανίου, ἀνατρέποντας τὸν ἐπὶ τῶν ἐγγὺς ὑψωμάτων 3ον λόχον τοῦ 582 Τ.Π., ὁ ὁποῖος διασκορπίστηκε, ὁ δὲ Διοικητὴς τοῦ ὑπολοχαγὸς Βῆτος ἐφονεύθη. Ὁ ἐχθρὸς προέλασε καὶ τὶς ἑπόμενες ἑπτὰ (7) μέρες κατέλαβε ὅλα τὰ πέριξ της ὁδοῦ Κόνιτσας - Ἰωαννίνων ὑψώματα, φτάνοντας μέχρι Καλπάκιον. Ἡ Κόνιτσα ἔτσι ἀπομονώθηκε πανταχόθεν καὶ ὁ κίνδυνος γιὰ τὴν πόλη ἦταν μέγιστος. Ὅμως ὁ Προφήτης Ἠλίας ἄντεξε. Καὶ οἱ ἐπ’ αὐτοῦ ἡρωικὰ μαχόμενοι νύχτα καὶ μέρα, ἀπέκρουσαν ὅλες τὶς ἐπιθέσεις τοῦ ἐχθροῦ σ’ αὐτὸ τὸ κρίσιμο χρονικὸ διάστημα.
Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ:
Στὸ μεταξὺ κατέφθασαν στὸ Καλπάκι καὶ ἐγγὺς αὐτοῦ, ἐνισχύσεις τῶν Ἐθνικῶν Δυνάμεων, οἱ ὁποῖες ἐξαπέλυσαν γενικὴ ἀντεπίθεση ἑκατέρωθεν τῆς ὁδοῦ ΙΩΑΝΝΙΝΑ - ΚΑΛΠΑΚΙ - ΚΟΝΙΤΣΑ. Πρώτη μία (01) μοῖρα Καταδρομῶν (Λ.Ο.Κ.) ὑπὸ τὸν παλαιὸν Ἱερολοχίτην Τὰγ/ρχὴν Γιάνναρην, διεισδύει νύχτα ἀπὸ τὰ Δολιανὰ καὶ διὰ μέσου τῶν ἐχθρικῶν γραμμῶν, φτάνει καὶ καταλαμβάνει κατόπιν ἄγριας μάχης, τὸ ἐπὶ τῶν συνόρων ὕψωμα Λυκόμορον, αἰφνιδιάζοντας πλήρως τὸν ἐχθρὸ καὶ ἀποκόπτοντας μία ὁδὸ διαφυγῆς του.
Ταυτόχρονα τὸ λεγόμενο Σύνταγμα Χωροφυλακῆς, ποὺ ἀποτελοῦνταν ἀπὸ πρώην ἀντάρτες τοῦ ΕΔΕΣ ὑπὸ τοὺς ἀείμνηστους ὁπλαρχηγοὺς Ἀλέκον Παπαδόπουλον καὶ Ἰωάννου Δημήτριου, διεισδύει νύχτα καὶ διὰ Βίγλας καὶ Γέφυρας Ἀώου φτάνει πρὸ τῆς Κόνιτσας στὰ νῶτα τοῦ ἐχθροῦ.
Στὸν ἴδιο χρόνο τὸ 581 Τ.Π. (43ης Ταξιαρχίας) ὑπὸ τὸν πολεμιστὴ τοῦ Ἒλ-Ἀλαμέιν καὶ τοῦ Ρίμινι ἀείμνηστον Τὰγ/ρχὴν Στυλιανὸν Τζουβαρᾶν (ὁ γραφῶν ὑπηρέτησε ὑπὸ τὶς διαταγᾶς του στὸ Ἒλ-Ἀλαμέιν ὡς Ἂντ/γὸς Διμοιρίτης), ἐπιτίθεται στὴν κατεύθυνση Καλπάκι - Δολιανὰ καὶ ἀπωθεῖ τοὺς Κ/Σ καὶ φτάνει στὸ Μπουραζάνι, μετὰ σκληρὸ ἀγῶνα.
Ταυτόχρονα ἄλλο τάγμα τῆς 43ης Ταξιαρχίας, τὸ 527 μὲ Δ/τὴ τὸν τὰγ/ρχὴ Λυγεράκη, παλαιὸν Ἐδεσίτην, ἐπιτίθεται ἀπὸ δεξιά, πρὸς Καλπάκι - Γκραμπάλα - Γέφυρα Ἀώου - Κόνιτσα.
ΝΙΚΗ. Η ΚΟΝΙΤΣΑ - ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ - ΣΩΖΟΝΤΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ:
Αὐτὲς οἱ ἐξελίξεις ἀναποδογύρισαν τὴν κατάσταση στὸ πεδίον τῆς Μάχης. Ἡ ἡρωικὴ φρουρὰ τῆς Κονίτσηςς ἀνέπνευσε.
Οἱ Κ/Σ ἄρχισαν νὰ ὑποχωροῦν παντοῦ σὲ κατάσταση φυγῆς πρὸς τὸν Γράμμον. Ἡ ἱστορικὴ μάχη τῆς Κονίτσης στὶς 3 Ἰανουαρίου 1948 εἶχε λήξει θριαμβευτικὰ ὑπὲρ τῶν Ἐθνικῶν Δυνάμεων.
Τὸ Κ.Κ.Ε. ἀπέτυχε πρὸς τὸ παρὸν στὴν προσπάθειά του, ἀλλὰ καὶ στὴν πίστη του, νὰ δημιουργήσει κράτος, ποὺ θὰ προκαλοῦσε τὴν ἄμεση ἀναγνώριση, ἀλλὰ καὶ τὴ συμμαχία μὲ τὰ κομμουνιστικὰ κράτη (ὅλα τὰ γειτονικά μας) καὶ ἴδια μὲ τὴν τότε Σοβιετικὴ Ἕνωση. Μία τέτοια ἐξέλιξη θὰ ἐπακολουθοῦσε, ἡ ἀποστολὴ φανερὰ πάσης φύσεως ἐνίσχυσης, ἀκόμα καὶ μὲ στρατιωτικὲς μονάδες.
Ὁ ἐχθρὸς θὰ μποροῦσε ἔτσι σὲ πρώτη φάση νὰ κυριαρχήσει σὲ ὅλη τὴ Βόρεια Ἑλλάδα.
Τὸ Κ.Κ.Ε. θὰ μποροῦσε τότε νὰ μεταφέρει τὴν πρωτεύουσά του ἀκόμη καὶ στὴ Θεσσαλονίκη. Μία «Ντὲ φάκτο» Διεθνὴς Ἀναγνώριση θὰ ἐπακολουθοῦσε καὶ οἱ Ἀμερικανοὶ πολὺ πιθανὸν θὰ μᾶς ἐγκατέλειπαν, ἀλλιῶς θὰ ὑποχρεώνονταν πλέον σὲ ἐνεργὸ ρόλο καὶ μὲ ἀποστολὴ στρ/κῶν δυνάμεων, πρᾶγμα ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ὁδηγήσει σὲ νέο παγκόσμιο πόλεμο.
Ἔτσι ἡ Ἑλλάδα θὰ διαμελίζονταν. Μακεδονία καὶ Θρᾴκη καὶ μέρος τῆς Ἠπείρου θὰ περιέρχονταν στοὺς Γείτονες.
Ὅλα αὐτὰ τὰ δυσάρεστα καὶ πολὺ πιθανὰ ἀπέτρεψε ἡ Ἱστορικὴ Νίκη τῆς Κόνιτσας.
ΤΟ Κ.Κ.Ε ΔΕΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΤΑΙ. ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ:
Τὸ Κ.Κ.Ε. ἐν τούτοις δὲν ἀπογοητεύτηκε ἀπὸ τὴν ἀποτυχία του στὴν Κόνιτσα καὶ προσπάθησε νὰ καταλάβει ἄλλη πόλη. Τὸ 1948 προσπάθησε στὴν Καρδίτσα καὶ στὸ Καρπενήσι ἀνεπιτυχῶς καὶ ἐν συνέχειᾳ τὸ 1949 στὴ Φλώρινα, ὅπου ὑπέστη πανωλεθρία.
Ἡ Ἑλλάδα σ’ αὐτὸ τὸ διάστημα εἶχε ἀφυπνισθεῖ, εἶχε ὀργανωθεῖ, εἶχε ἰσχυροποιηθεῖ καὶ εἶχε στρατὸ 200.000 ἀνδρῶν, πρώτης γραμμῆς, ἔμπειρον καὶ ἀποφασιστικόν.
Ὁ σπουδαῖος Ἀμερικανὸς Στρατηγὸς Βᾶν Φλὴτ εἶχε ἀναλάβει τὴν Ἀμερικανικὴ Ἀποστολή, ὁ δὲ Στρατηγὸς Ἀλέξανδρος Παπάγος, τὴν Ἀρχιστρατηγεῖα τῶν Ἑλληνικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ:
Οἱ ἄλλοι ἀγῶνες κατὰ τὸ 1948 - ἐπὶ πλέον τῶν ἤδη ἀναφερθέντων - δὲν ὑπῆρξαν ἀποτελεσματικοί, διότι ἔλειπε ὁ ἀναγκαῖος συντονισμός.
Οἱ Κ/Σ κατόρθωσαν μπαινοβγαίνοντες στὰ Βόρεια Σύνορά μας, νὰ ἀποφύγουν τὴ μεγάλη, τὴν τελικὴ ἧττα. Δὲν θὰ ἀναφερθοῦμε σὲ λεπτομέρειες τῶν ἀγώνων αὐτῶν διότι δὲν εἶναι τοῦ παρόντος θέματος.
Καὶ ἦρθε τὸ 1949. Ὁ?Παπάγος ἀρχιστράτηγος σχεδιάζει ὀργανώσεις, συντονίζει καὶ μὲ σιδηρᾶ πυγμὴ κατευθύνει τὶς ἐπιχειρήσεις. Ἀρχίζει ἀπὸ τὸ Ταίναρο, ἀπωθώντας τοὺς Κ/Σ συστηματικὰ πρὸς Βορρᾶν, ἐκκαθαρίζοντας ταυτόχρονα πλήρως τὰ μετόπισθεν.
Τελικὰ οἱ Κ/Σ τὸν Αὔγουστο τοῦ 1949, στριμωγμένοι στὸ Γράμμο καὶ στὸ Βίτσι, ὑπέστησαν πλήρη πανωλεθρία. Διέφυγον πέραν τῶν Συνόρων στὰ κομμουνιστικὰ κράτη, ὁριστικὰ καὶ τελεσίδικα. Ἡ Ἑλλάδα εἶχε σωθεῖ ἀπὸ τὸν θανάσιμο, τὸν προδοτικὸ κομμουνιστικὸ κίνδυνο.
Οἱ μάχες Γράμμου καὶ Βίτσι ἦταν φοβερές. Ἀλλὰ οἱ λεπτομέρειες δὲν εἶναι ἐπίσης τοῦ παρόντος.
ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ...
Ἂς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη τῶν χιλιάδων πεσόντων τέκνων τῆς πατρίδος, στὴν ἱστορικὴ μάχη τῆς Κόνιτσας, ἀλλὰ καὶ στὶς ἀναρίθμητες ἄλλες μάχες πρὶν καὶ μετά, ποὺ ἔδωσαν τὴ ζωή τους γιὰ τὴ Σωτηρία της. Ἂς τοὺς εἴμαστε εὐγνώμονες.
Ἂς εἴμαστε εὐγνώμονες στοὺς ἀείμνηστους πολιτικοὺς ἡγέτες, τὸν Κ. Τσαλδάρην καὶ τὸν Θεμιστοκλῆ Σοφούλη, ποὺ παραμέρισαν ἀντιθέσεις καὶ ἔδωσαν τὰ χέρια καὶ συνεργάστηκαν στενὰ καὶ εἰλικρινὰ καὶ πατριωτικὰ γιὰ χάριν τῆς Πατρίδος. Αἰωνία τους ἡ μνήμη.
Ἂς εἴμαστε εὐγνώμονες στοὺς τότε Ἀμερικανοὺς καὶ εἰδικὰ στὸν πρόεδρο Τρούμαν καὶ τὸν Στρατηγὸ Βᾶν Φλήτ, γιὰ τὴν ἀνεκτίμητη συμπαράσταση καὶ ὑποστήριξή τους καὶ τὴν ἀνεκτίμητη προσφορά τους γιὰ τὴ σωτηρία τῆς Ἑλλάδος. Ἂς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη τους.
Ἂς εἴμαστε εὐγνώμονες στὸν ἀείμνηστο Ἀρχιστράτηγο Ἄλ. Παπάγο ποὺ ἦταν ὁ πρωταγωνιστὴς τῆς τελικῆς νίκης. Ἂς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη του.
Καὶ ἂς εὐχαριστοῦμε τὸν νεογέννητον Χριστὸν τὸν δὶ’ ἠμᾶς ἐνανθρωπίσαντα θεόν, ποὺ βοήθησε τὰ παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, νὰ τὴν σώσουν ἀπὸ τοὺς ἄθεους καὶ ἀπάτριδους. Δοξασμένο ἂς εἶναι τὸ ὄνομά Του.
ΠΗΓΗ:ΚΟΝΙΤΣΑ-ΗΠΕΙΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου